Parang may iba akong naramdaman sa sinabi na yun ni mama.
Aaargh! What is this feeling ba?! I don't like this kind of feeling!
"Bakit po ba?"-tanong ko kay mama.
"Kasi nandun sya..."-mama.
Oh! I think i already know who's my mom talking about.
"Bakit ko po ba kailangang sumama? Eh hindi naman akok yung nabuntis?"-tanong ko ulit.
Totoo naman diba? Ako ba yung may karga ng anak ng kung sinumang hay*p na yun?
"Kailangan anak eh. May kailangan kang malaman."-mama.
"Bakit di na lang po nyo sabihin ngayon sa akin?"-ako.
"It would be better if you see it by yourself."-mama.
"O sige po ma. Basta wag lang po kayo pupunta dun ni papa at baka masaksihan nyo kung paano ko papatayin ang hay*p na yun."- ako.
"Anak naman, wag kang magsalita ng ganyan."-mama.
"Basta po wag kayong pupunta dun."-ako sabay labas na ng kwarto.
Si Deziree kasi kumaripas agad ng takbo kanina pagkasabi nun ni mama. Grabe! Ganun ba talaga sya kainlove sa lalaking yun? Yung tipong kahit buntis sya, tatakbo sya para lang makita agad yun. Eh kung mapaano yung pamangkin ko? Syempre mahal ko yun. Wala naman syang kasalanan sa kahay*pang ginawa ng ama nya sa ina nya eh.
Malapit na ko sa kanila at naririnig ko yung pinaguusapan nila.
"Natatakot talaga ako. Baka hindi tayo mapatawad ni ate."-Deziree
"Wag kang matakot. Mapapatawad nya tayo in the right time. Time heals all wounds nga diba?"-???
That voice... It's so familiar... NO! This can't be! Imposibleng mangyari yun dahil akin sya! Akin sya! Bumibigat ang paghakbang ko sa tuwing maririnig kok ang boses nya.
"HOY!"-ako
Papalingon pa lang sya ng...
BOOGSH!
Sinapak ko kaagad sya...
Paglingon nya, halos lumuwa ang mata ko sa sobrang pagkagulat... Tama nga ang hinala ko...
Pero bakit?!
"R-RICK?!"-gulat na gulat kong tanong.
