İlk karşılaşma

15.1K 44 2
                                    

Merhaba ben deniz  şimdi size biraz kendimden bahsediyim benim annem vefat etti babam ise hapiste annem babamı aldattığı için babam da onu öldürdü onlara karşı nötrum annem babamı hiç sevmemis babamda ihaneti kaldıramayip  annemi öldürdü 7 yaşında kimsesiz kaldım o yüzden yetiştirme yurduna verildim zengin bir aile çocuğu deildim ama bir gün yetiştirme yurduna evlat edinmeye bir aile geldi bizi ortaya dizdiler bir mal gibi geldiler bizimle kısa kısa sohbet ettiler sonra herkezle konuştuktan sonra baya şık olan ve güleryüzlü kadın bana doğru yaklaştı ve yanağımi oksadi bir adım geri çekildim alışkın değildim sevgi görmeye annem babamı sevmemis babam ve annem de beni aşk çocuğu bile degilmisim hep kavga hep dövüş sevgi nedir bilmeyen bir çocuk sevgi görünce ne yapar ben garipsedim

Bir adım geri çekilince kadının yüzü hafif asıldı sonra ona karşı baktım ve hafifce gülümsedim sonra  oda o kadar sıcak ve içten gülümsediki içim acayip ısındı sonra ayağa kalktı ve beni göstererek bu olsun dedi bu olsun deyince kendimi tekrardan mal gibi hisettim o kadar mal var ve içinden seciliyomus gibi ofkelendim ama en azından evlat edinirsem soğuk yurt gecelerini atlatirim diye düşündüm zaten boş boş yaşıyodum xaten kucuktum hicbirseyden anlamıyodum...

Bedenim bir bosluktaydi bir boşluğa düşmüştüm sürekli dusuyordum durmadan duragi olmadan ancak şimdi tarifini bulabiliyorumm...

İçimdeki bu burukluga engel olamazken üvey annem bana seslendi güzelim ne oldu daldın dedi bende yohh bsi yaaa canısi bosveee dedim
Güldü ve bu konuşmaların beni öldürüyo denizcim dedi birden ayaklandım nereye dedi markete gidicem bsiler alcam dedim peki kendine dikkat et dedi cevap vermeye gerek duymadan msrkete doğru yürümeye başladım içimdeki o değişik his de neydi bilmiyorum böyle markete her adimimda yaklastikca kalbim deli deli carpiyodu

Evet markete girmiştim bir iki adım attım çikolata rafı oraya dalmam bir oldu sonra sevdiğim çikolatadan bir tane kalmıştı ve canım o kadar çekmişti ki köşedeki çikolataya adım adım yaklasiyordum azim sulanmaya başladı ve aynı çikolata ya bir el daha uzandı oda nesi benim çikolata gidiyo ya la sonra uzanan ele baktım güldüm gulumsedi evet artık bu kadar yettiyse çikolatami aliyim dedim oda ne munasebet önce ben aldım dedi Hayır önce ben gördüm dedim oda

Önce görmen aldığın anlamına gelmez küçük hanim şimdi çikolatami bırak başka bsi al yok canım bak krizim tuttu bi kızın çikolata krizi nedir bilemezsin Tamam mı diyip elinden kaptigim gibi kasaya koştum ve geçirdim kasadan

tutkunun adı oydu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin