Gece Güneşi

Bu Wattpad 'de yayınladığım ilk hikayem ... Hikayenin genel senaryosuna büyük bir şekil veren bitaneciğim Nihan'a itafen yazılan bir tanışma bölümü :D İyi okumalar !!

Herşey fazla gelip, kendinizi karanlıkta bulduğunuzda bir umut ışığı ararsınız. Sizi güçlü kollarıyla pislikten kurtaracak birisini . Benim için David'in anlamı tam olarak buydu. Benim umut ışığım. Aramızdaki yaş farkı yüzünden çevresinde bulunan insanlar bu ilişkiyi uzun bir süre yadırgamıştı. Aralarında bulunan en cadı tipli varlık olan Patrice bile beni kabullenmişti. Beş aya kalmadan en yakın arkadaşım ve danışmanım haline gelmişti. Beni sadece para düşkünü olarak gören Jack bile bana ısınmıştı. Bunlar David'in en yakın iki arkadaşıydı. Benden önce hiç bir kızı aralarına almamış , gerek gördükleri yerde David'in hayatından bile çıkarmışlardı. Kulağa biraz kontrol manyağı kişiliklere sahip iki insan gibi gelselerde onlardan önce hiçkimsem yoktu. Bu kontrol manyaklıkları bana normal geliyordu. Bana göre onlar sadece arkadaşlık görevlerini yapıyorlar. Ve David... Benim Davidim. Karamel renkli gözleri ve sıcak bakışlarıyla tam da birlikte olmak istediğim adam. Hayatımın sonuna kadar hem de. Ondan önce erkekler benden hep faydalanmak istemişlerdi ; o ise kurtarmak. Onu ölesiye seviyordum. Belki yaptıkları yüzünden bir minnet borcuydu bu ama ona baktığımda nefesim düzensizleşiyor , kalbim tekliyordu. Ve ondan önce beni bu kadar etkiliyen başka birisi olmamıştı. İki yıl ... Birlikte geçirdiğimiz iki yıl o kadar güzel geçmişti ki! Şimdi karşımda derin tatlı uykusundayken bile ona aşkla bakabiliyordum. Yüz hatları işte geçirdiği strese rağmen uyurken hep yok oluyordu. Daha da gençleşiyor ve güzelleşiyordu. Bazen o kadar korkuyordum ki ... Yaşadıklarımızın hepsinin bir rüyadan ibaret olduğunu düşünüp korkuya kapılıyordum. Öyle zamanlarda David bana sarılıp derin , kadifemsi sesiyle beni rahatlatmaya çalışırdı.

"Hey, günaydın yaşlı adam." yavaş yavaş açtığı gözlerini hızlıca açıp şaşkın bakışları atmaya başladı.

"Bu o kahrolası gün değil değil mi ?"

Şu an o kadar masum gözüküyor ki onu ısırabilirdim. Yüzümdeki gülümseme iyice yayılırken nefret ettiği şarkıyı söylemeye başladım.

"İyiki doğdun David! İyiki doğdu-"

Daha şarkının ortasına bile gelememişken dudaklarıyla beni susturmuştu. Eh buna diyebilceğim bir şey yoktu . Yapabileceğim tek şey ona karşılık vermekti.

"Bu... şarkıdan ve... söylemenden nefret ... ediyorum." Öpücüklerinin arasında kurduğu cümle gülümsememe sebep olmuştu.

"Ah biraz büyü!" Küçük kıkırdamalarımla üstüme çıktı ve dudaklarını dudaklarımdan ayırıp boynuma yumuşak öpücükler kondurmaya başladı.

"Kahvaltı...David annenler buraya gelecek hazırlanmamız lazım.Şişşt kime diyorum ben? Kafasını en sonunda kaldırmayı başardığında yüzünde serseri bir gülümsemeyle bana bakıyordu.

"Gerildiğinde çok fazla konuşmaya başlıyorsun.Neden bu kadar sorun ettiğini de anlamış değilim ya. Sana bayılıyolar.Öyle ki bazen onların öz kızı olduğunu düşünüyorum.O yüzden sessizlik Victoria."

Bir şey dememe kalmadan dudaklarını tekrar benimkilerle buluşturdu.Bir rahat vermeyecekti anlaşılan. Büyük bebek oyun istiyordu... Bizde kendi kuralımıza göre oynayacaktık. Tam dudaklarını benimkilerden çekiyordu ki bu sefer ben onunkilere uzanıp üstüne çıktım.Ağzımın içine doğru güldüğünde-nasıl oluyor bana sormayın- neredeyse oyunu bırakıcaktım. Bu kadar kolay kurtulamazsın David. Dudaklarından kulaklarına doğru küçük öpücükler bırakırken en sonunda kulak memesine gelebilmiştim. Buna bayılıyordu. Yani nasıl olduğunu bilmesem de onu gerçekten tahrik ediyordu. Garipliklerin adamı Dave. İnlediğini duyduğumda yüzümde pis bir sırıtışla kafamı kaldırdım.