Aku rindu seorang manusia yang bernama lelaki yang pernah membahagiakan ku suatu ketika dulu . Bangun pagi , chat kau lah yang aku baca dulu . Setiap malam kau lah peneman aku , walaupun hanya melalui telefon . Kau seorang je yang boleh buat aku terhibur dengan lawak kau , walau sebenarnya hambar. Aku rindu kau! Setahun aku cuba lupakan kau , tapi aku tak mampu. Setiap kali aku tengok lukisan yang kau pernah send kat aku sebab kau kalah dalam game true or dare aku akan teringatkan kau . Aku ingat lagi setahun setengah yang lalu, kau bagitahu aku , kau nak ke tanah suci mengerjakan umrah. Sambil ada hal yang kau perlu buat. Tiba tiba kau hilang macam tu je tanpa khabar. whatsapp tak reply, fb x on. Tapi satu haribtu aku try lg whatsapp kau .. Aku terkejut , bukan kau yang balas .. Tapi kawan abang kau , fb chat kau balas .. Aku takkan lupakan kau .. no matter what !

YOU ARE READING
Luahan seorang umairah
Короткий рассказIkut kata hati .. Nak baca silakan , kalau tak nak tak paksa.