A Bad Boy!

Κεφαλαιο 3🙊

Ξύπνησα το πρωί γύρος της 10 και είδα δίπλα μου μια ψηλή μελαχρινή, χμμ από τι φαίνετε καλά πέρασα χθες;)

Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Έκανα ένα κρύο ντουζ και βγήκα. Έβαλα ένα μποξερακι και μια γκρι φόρμα και πήγα στην κουζίνα. Έβαλα σε ένα μπολ δημητριακά και κάθισα στο τραπέζι της κουζίνας για να φάω. Νιώθω μια παρουσία στο δωμάτιο. Γυρνώ και βλέπω την κοπέλα που ούτε καν ξέρω το όνομα της.

"Καλημέρα" λέει και κάθεται στα πόδια μου

"Καλημέρα" λέω ουδέτερα και συνεχίζω να τρώω. "Πίνας?" την Ρώτησα χωρίς να την βλέπω

"Μμμμμ ναι;)" μου λέει και με βλέπει με ένα πονηρό βλέμμα

"Τι θες να φας?" την ρωταω και εξακολουθώ να μην την βλέπω.

"Κάτι έχω υπόψη;)" λέει με πονηρό ύφος

"Αυτό που έχεις στο νου σου να το ξεχάσεις. Φάε ντύσου και φύγε" λέω και σηκώνομαι από την καρέκλα.

Μερικά λεπτά μετά ήταν ντυμένη και έτοιμη να φυγή. Ανοίγω την πόρτα και περιμένω να φυγή αλλά όχι αντιθέτως έρχεται κοντά μου και μου δίνει ένα παθιασμένο φίλη, το χέρι της μετακινητέ στον καβάλο της φόρμας μου. Από μακριά βλέπω την Άννα να έρχεται αλλά όταν μας είδε σταματά. Την διώχνω από πάνω μου και της λέω να φυγή. Βλέπω την Άννα να φεύγει.

Μπαίνω μέσα στο σπίτι και σκέπτομαι γιατί μπορεί να έφυγε η Άννα. Δεν έχουμε κάτι μεταξύ μας ούτε είχαμε ποτέ. Αν είχαμε να πω οκαυ ζήλεψε αλλά δεν είχαμε. Τέλος πάντων. Περνώ το κινητό στα χεριά μου και στέλνω μήνυμα στην Μπελα και την ρωταω αν θέλει να έρθει από δω να δούμε καμιά ταινία. Ανοίγω το ιντερνέτ και μπαίνω φβ βλέπω κάποια status από άκυρα άτομα που να λένε για την ζωή το ποσό δύσκολη είναι και μαλακιες. Δεν ξέρουν τι πάει να πει η φράσει «Η ζωή είναι δύσκολη» γιατί πολύ απλά δεν πέρασαν αυτά που πέρασα εγώ. Κάποια στιγμή πέφτω πάνω σε ένα status της Άννας το όποιο έλεγε "Για σένα μπορεί να είμαι μια απλή κοπέλα αλλά για μένα είσαι όλος μου ο κόσμος" (μη το σχολιάζεται αυτό μου ήρθε:( ). Για ποιον να είναι άραγε?. Ωπα γιατί με ενδιαφέρει για ποιον το έβαλε?.

Υποτίθεται πως έχουμε «μάθημα» σήμερα θα έπρεπε να είναι εδώ. Αλλά καλυτέρα δεν θα αναγκάζομαι να ακούω ηλιθιότητες. Της έστειλα μήνυμα να δω αν θα έρθει για να ξέρω. Το διάβασε, αλλά αντί να απάντηση βγήκε.

Άκουσα το κουδούνι της πόρτας να χτύπα. Πάω να ανοίξω και είναι η Μπελά.

"Καλωστην"

"Πως και μου είπες να έρθω να δούμε καμιά ταινία? Συνήθως εγώ σου λέω και πάντα μου λες όχι γιατί είσαι με γκόμενα ή θα βγεις με γκόμενα"

"Καλά δεν θα σου ξανά πω"

"Νευράκια? Αν δεν σου έκατσε η γκόμενα εγώ δεν σου φταίω σε κάτι για να βγάλεις τα νεύρα σου πάνω μου" μου φώναξε και σηκώθηκε από τον καναπέ και πήγε να φυγή. Αλλά την σταμάτησα κολονταστην στον τοίχο. Είμαστε σε αποστάσει αναπνοής.

"Συγγνώμη δεν μου φταις σε κάτι εσύ. Και για να ξέρεις δεν υπάρχει γκόμενα που να μπορεί να μου αντισταθεί. ;) "

Την βλέπω να κοιτά μια τα ματιά μου και μια τα χείλη μου. Πριν καλά καλά το καταλάβω ένωσε τα χείλη μας. Ασυναίσθητα ανταπέδωσα στο φίλη. Όταν όμως κατάλαβα τι γινόταν απομακρύνθηκα.

"Μου αρέσεις Μάριε" λέει σιγά ώστε να μπορεί μόνο αυτή να το ακούσει αλλά το άκουσα και εγώ. Δεν γίνεται. Δεν της αξίζω. Θα την πληγώσω. Δεν νοιώθω κάτι για την Μπελα περά από αδελφική αγάπη.

"Μπελα ακούσαμε λίγο. Ξέρω πως με αυτά που θα σου πω θα σε πληγώσω αλλά δεν νοιώθω κάτι για σένα περά απο αδελφική αγάπη. Και αν ένιωθα κάτι για σένα δεν θα εκανα κάτι μαζί σου γιατί δεν σου αξιζω θα σε πλυγωνα" της λέω και την βλέπω να βουρκονι. Απομακρινεται απο κοντα μου παίρνει τα πραγματα της και φεύγει απο το σπίτι. Δεν μου αρέσει να την βλέπω στεναχωρημενη.