BULUT

6 2 0
                                    

Dışarısı süt karası, kömür beyazı insanlarla doluydu. Katrenin gözleri birini arar gibiydi.Aradığı ne süt ne kömürdü. Aradığı...
Bulutlara baktı, yürüdükçe bulutlar kaçıyor ,dünya( sonuna gelince düşmekten korktuğu tepsi)büyüyordu. Korktu dönmek istedi. Geri dönerken içinde, buldozerlerin belli ki umursamaz bir  tavırla temizledikleri yola bata çıka ilerlemeye çalıştı. İlerdeki dükkanda asılı duran şalların salantısı hayaletleri andırıyordu. Ürperdi yahut öyleymiş gibi davrandı gözleri. İlerdeki dükkana bakarken yaklaşık otuz senelik halk kütüphanesine rastladı. Burayı daha önce hiç görmediği için garip hissetti. Kültürsüzlüğünden mi , kitaplara bir sempati duymadığından mı ,yoksa yıllardır oturduğu yerde farketmediği eski binayı hatırlatacak kadar mı çaresiz bir durumdaydı...

Binaya yaklaştıkça içindeki korku büyüdü. Bu korku çocukluğunda ki yalnız gecelerde duyduğu çatırtıda irkildiği korkusunun dozundaydı. Ama içeri girdiğinde rahatlayacağını biliyordu. Aklında birşeyler vardı.

Bahçe kapısını geçtikten sonra camekan girişteki uzanan karaltıya baktı. Muhtemelen belli büktürülen bir güvenlik görevlisiydi. Belki de donmuş sokaklarda duyulan tek ses kapı sesiydi, görevli baktı. Katre içeriye tereddüt ederek girdi.
İçeride demir bi tabure üzerine konmuş minder, sallandığından herhalde bir ayağı altına kâğıt sıkıştırılmış kahve renkli bir masa vardı tabi bide görevli. Yaklaşık 46-48 yaşlarındaydı. Kalınca kaşları saçları ve dudaklarını örten bıyığından daha koyu renkliydi.Katreye dönüp;
-Buyrun, dedi gözlerini elindeki karttan ayırmadan.
-Kaydım yok ama birşeyler yazmak istiyorum, dedi Katre.
Adam dışarıdaki soğuğun merhametsiz tavrına karşın merhametli bir bakışla baktı
Katreye ,neden sonra ona 1saaten fazla kalamayacağını söyledi Katreye .....

TEK NEFESTE AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin