verboden liefde~Joli fanfic

de nieuwe buurt 1

Dit verhaal zou veel in de pov van Joost ijn 😃 lees nu maar😂

pov. Joost
Daar sta ik dan voor me nieuwe huis en een nieuw begin, ik haalde de deurklink om en liep naar binnen, het huis was nog een beetje kaal, somige plekken staan dozen en bank, de muren zijn al geschilderd, ik ging naar boven naar me kamer en legde me tas op me bed, "Joost" schreeuwde me moeder "ja" zuchte ik "kom helpen" schreeuwde ze en ik liep naar beneden, ik nam een tas van der over en ze pakte me kin vast "doe is wat vrolijker" zei ze en ik trok me hoofd los "mag ik zelf weten" zei ik en ging weer naar binnen "ik weet dat het moeilijk is maar probeer het achter je te laten" zei ze "ik wil het niet achter me laten" schreeuwde ik en rende naar boven waar ik me op me bed liet vallen, tranen liepen langzaam over me wangen, ik zou hem nooit vergeten dat weet ik en ik wil dat niet, hij mag weg zijn maar dat betekend niet dat ik niet meer van hem hou en ga vergeten, ik hoorde de deur open gaan en ik voelde een hand op me been "zo bedoelde ik het ook niet" zei ze en ik ging rechtop zitten "ik wil hem niet vergeten" zei ik en ze nam me in haar armen en de tranen begonnen te versnellen over me wangen (hoe oud je ook bent je kan gwn getroost worden door je moeder) "waarom moest dit gebeuren" huilde ik "hij wilde dit je kon hem niet tegen houden" zei ze "kon ik wel" zei ik en haalde me uit der greep en liep weg, het huis uit, geen idee waar heen ik ken deze fucking buurt niet eens, ik veegde me tranen weg en ging zitten op een bankje die vederop stond in het park, ik keek recht voor me uit, het is al bijna een jaar geleden dat hij overleed en dit was de kutste jaar van alles nog steeds mis ik hem super erg, hij maakte me gelukkig en ik hem dat zei hij tenminste, door mij leefde hij nog ik was zijn enige lichtpunt zei hij altijd, maar toen kon hij het niet meer aan.
Zonder dat ik het wist liepen er weer tranen over me wangen, ik voelde een hand op me schouder en ik keek om, ik keek recht in 2 groene ogen en hij hurkte naast me neer "gaat het?" Vroeg hij "euh ja" zei ik en.veegde me tranen weg "denk het niet je huild niet zomaar" zei hij en ging naast me zitten "zeg het me je kan me vertrouwen" glimlachte hij en ik glimlachte zwak terug.

Klein deeltje maar boeie dit is gwn een voorsproefje, ik heb jullie hulp nodig ik kan dit boek nu al starten dus dat ik nu gwn deeltjes ook ga plaatsen of zou ik pas beginnen met dit boek als "anders dan mensen denken" afgelopen is.