AFFETMEM

                                       (40 GÜN SONRA)
      Artık ağlamıyordum.Çünkü artık gözlerimden yaşlar gelmiyordu.Kalbim ağlıyor,acıyordu.Sanki bir yanım gitmişti.Arkadaşlarım başımdan hiç ayrılmıyordu.özellikle iki arkadaşım Gizem ve Rukiye bana ikisi o kadar destek olmuşlardı ki acım azalmıştı.Gittikçe iyi olmaya başlıyordum.Acıma su serpmişlerdi.Arkadaşlarıma daha çok bağlanmıştım.Onların bana verdiği destekle üniversiteye devam etmeyi         düşünüyordum.kaydımı yaptırmak için okula gittim.kaydımı yaptırdım biraz uzun sürdü ama olsun sadece bir tek şey kalmıştı oda kalıcak bir yerdi.Hemen Rukiye'yi aradım.
Kalıcak Bir yere ihtiyaç duyduğumu söyledim.O da bana hemen okula kayıt yapıp yapmadığımı sordu bende yaptım dedim ve oda bana bizimle kalabileceğini teklif etti.Çok sevindim ama bir şeyi unutuyordum ANNEM tamam deyip telefonu kapattım.
Annemin yanına gidecektim ama o eve gitmek içimden gelmiyordu. Eve geldim kapı kapalıydı.Aklıma paspasın altındaki anahtar geldi.Aldım anahtarı kapıyı açtım.Evde kimse yoktu.Salona doğru gittim tam koltuğa oturacaktım ki kısa bir not ...