My Vampire Boss

MVB chapter 9: Ms, lonely

Riel's pov

Its a heavy day, pauwi na ko ng bahay its 5:09 pm maggagabi na pala. Wala akong ibang naiisip kundi si kiohei this is my loneliness day. Pagpark  ng kotse sa loob ng mansion agad akong lumabas sa loob ng kotse napansin ko ang isang matanda sa may labas ng bahay sa may puno bigla ko tuloy naalala si mama ok lng kaya sya? Nakakakain kaya sya ng maayos?? Masaya kaya sya?? Andaming tanong sa isipan ko di nmn ako makadalaw dahil busy ako at nangungulimlim na yung kalangitan.

Anong oras na at nandyan pa sa kalye ang isang matanda wala ba syang anak?? Naawa tuloy ako. Pumasok na ko sa kwarto at nagpalit ng damit napaupo na lng ako sa kama dahil sa pagod hai!!! Nakakamiss sya, ano kayang ginagawa nya ngayon? Ayos lng kaya sya? Nakakakain kaya sya ng maayos? Tsk. Ano ba tong pinag-iisip ko!

Nagulat ako nung biglang bumuhos ang ulan tapos ang lakas pa ng kulog at kumikidlat pa bigla tuloy akong nilamig madilim na rin pala sa labas. Pumunta ako sa may bintana para isara ito dahil sa malakas ang hangin. Nagulat ako dahil nasa labas parin yung lola at nauulanan na ito. Lumabas agad ako at kumuha ng payong.

Nung makarating ako sa lola agad ko itong pinayungan dahil sa awa nanginginig pa ito at basang basa.

"Lola, ok lng po ba kayo!" tanong ko.

"Oo, iha naguhutom ako pwede bang bilhan mo ko?" sabi ni lola at nanginginig pa yung boses dahil sa lamig.

"Opo, tara po sa loob." yaya ko sa matanda. Ramdam ko ang lamig ng kamay ni lola dahil sa lakas ng hangin parang naaalala ko tuloy si mama.

"Teka muna iha, pwede mo bang basahin tong nasa papel di ko kasi mabasa di ko dala yung salamin ko at madilim na." nanginginig pa rin yung boses ni lola.

Kinuha ko yung papel at binasa ko.

Sa makakakita po sa lola pasensya na di na po talaga namin kayang alagaan sya kung gusto nyo po kayo na lng ang mag-alaga o paki- dala na lng sa Home for the Agent pasensya na di talaga namin kaya. Salamat!

Unti-unting tumulo yung luha ko dahil sa sulat mas lalo akong naawa kay lola dahil dun grabe nmn sila anong tingin nila kay lola aso na pwedeng iwan kung saan san di ba nila alam na si lola ang nagpalaki sa kanila?? Ang sama nila grabe! Mga hayop di ba sila marunong maawa matanda na si lola saglit na lng sya sa mundo tapos iiwanan lng nila.

"Iha, bakit ka umiiyak?" tanong ni lola napayakap na lng ako sa kanya.

Tapos nun pumasok na kami sa loob ng mansion. Iniupo ko muna si lola sa sofa at kinuha siya ng towel pati na ng gatas at biscuit nanginginig pa rin sya dahil sa lamig tumutulo pa rin yung luha ko dahil sa nakasulat sa papel. Tumabi ako sa tabi ni lola at pinagmasdan ito habang kumakain.

"Iha, anong nakasulat sa papel?" muling tanong ni lola about dun sa papel nag-dadalawang isip ako if sasabihin ko o hindi.

"Ah... Eh... Ano po wag po kayong mabibigla?" sabi ko tumango lng si lola at saka tumitig sakin.

"Ano po kasi..." di ko nasabi dahil naiyak na nmn ako dahil sa awa.

"Sige lng iha sabihin mo na," sabi ni lola na parang na hihirapang magsalita.

"Sabi po dun sa sulat di na daw po kayo kayang alagaan ng anak nio at dahil na lng daw po kayo sa home for the Agent." sabi ko at tumulo na nmn yung luha ko.

"Ah," sabi ni lola at tumulo yung luha nya at naging malungkot yung mukha..

"Nahihirapan na pala sya..." sabi ni lola at patuloy pa rin sa pag-iyak...

"Eh bat ako sa pag-aalaga sa kanya di ko nga sya iniwan eh...." dagdag pa ni lola at patuloy lng sa sinasabi niyakap ko na lng sya this time naririnig kong mahina yung pagtibok ng puso nya... Mas lalo akong naiyak...

"Kaya pala lagi nya akong sinisigawan at pinakakain sa lata... Di ko nmn kasalanang mahina na talaga ako..."sabi nya at pinunasan ang luha nya pero patuloy parin ito sa pag-iyak...

"Tama na po lola...."sabi ko. Nagdadalawang isip ako kung dadalhin ko sya sa home for the Agent mas lalong lumalala ang sitwasyon.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nandito na kami ni lola sa Home for the agent di ko kasi kaya tsaka wala akong sariling bahay at magalit pa sakin si kiohei..

"Pati ba nmn ikaw iha, iiwan mo din ako."sabi ni lola sa malungkot na tono...

"Sensya na po..."napayuko na lng ako at tumulo na nmn yung luha ko...

"Ma!!!" napatingin kami sa isang lalaki na sumisigaw.

"Nak..."sabi ni lola na naiiyak na.. Nung makalapit yung lalaki agad nyang niyakap si lola...

"Sorry ma kung iniwan kita..."sabi nung lalaki na umiiyak na...

"Naiintindihan kita.. Anak..."sabi nung lola para kong sasabog dahil sa awa.. Halo halong emosyon...

Sumakay na ko ng kotse at pinaandar na nung driver. Hai, nakaka-awa si lola but the end of the day binalikan sya ng anak nya..#love_your_parents.