Life With Bbrave

Veilig

Stephanie pov

we lopen het vliegveld af. we zien op de straat allemaal mensen staan die geschrokken die kant op kijken. we rennen er met z'n alle heen "hoelang staan jullie hier al?" vraag ik aan een man die naast me stond. "al een half uurtje" zegt de man. "u bent Nederlands dus" zeg ik. de man knikt. "heeft u gezien hoe hij of zij er uit ziet?" vraag ik. cassius komt aan lopen. "ja, het meisje had stijl blond haar" zegt de man. Cassius kijkt geschrokken naar de man. daarna rent hij naar de rekken die er staan. "ik heb het zien gebeuren" zegt de man later. "had ze blauwe ogen?" vraag ik dringend. "volgens mij wel" zegt de man. "dankje" zeg ik en ren naar Cassius. "het is ze" zegt Cassius. hij wijst naar het meisje dat op de grond ligt. met grote ogen kijk ik naar het meisje. de ambulance neemt haar mee. ik ren naar de ambulance maar ik was al te laat. de ambulance was weggereden. vol met tranen in me ogen zakte ik in elkaar. Samuel en Cassius kwamen naar me toe gerend. "gaat het" vraagt Cassius bezorgd. "mn beste vriendin....." snik ik. "STEPHANIE" hoor ij achter me. "Steph gaat het" vraagt Celine. ze kijkt me bezorgd aan net als de andere die ondertussen rond om me stonden. "wie was het?" vraagt Samuel nog kalm. "Sabel" zegt Cassius. Samuel raakt in paniek. "WAS ZIJ HET... LAG ZIJ OP DE STRAAT?!" sam kijkt me eng en lang aan. Celine staat nu ook stil. maar dan valt ze tegen Dioni. Lynn kijkt geschrokken naar de plek. "Wat blijven we hier staan als we ook naar het ziekenhuis kunnen" zegt Jai. "Jai heeft wel gelijk" zegt Ariana. Cassius en Celine helpen me overeind. als ik sta ren ik naar een taxi. ik rende Samuel dan wel achterna. de andere rende mij achterna. we stapte in de taxi en reden naar het ziekenhuis. "Fijne vakantie dit" zucht Lynn. er rolt een traan over haar wang.

Samuel pov

dit was nooit gebeurd als ik Isabell niet kende, en als die Evelien niet had gesmst dat ze in Spanje was en die ouders van haar nooit waren gekomen. als we in het ziekenhuis zijn lopen we allemaal stil naar binnen. ik loop naaar de receptie. ik vraag of ze Sabel hier hebben. de vrouw zegt ja en geeft Sabel's kamer nummer. "we moeten nu naar haar toe" zeg ik. we rennen naar die kamer en ik Celine en Dioni lopen naar binnen. ze ligt daar maar. in zo'n bedje. in een ander land. Celine gaat naast haar op bed zitten. ik aan de andere kant. Dioni gaat wat drinken halen. "hoe... hoe heeft dit kunnen gebeuren.." snikt Celine. "ik weet het niet" snik ik.. er vallen een paar tranen op Sabel haar neus. en meteen werd ze wakker. haar ogen gingen langzaam open. ze wil meteen rechtip zitten maar ze kreunt van de pijn. en valt weer naar achter. "Sabel" zegt Celine zacht. "Samuel" zegt Sabel. ik kijk haar diep in haar ogen aan. "ik kan me niet herinnerren wat er gebeurd is" zegt ze. "dat hoeft niet" zegt Celine. "je bent nu veilig bij ons" zeg ik. Sabel krijgt een kleinee glimlach. gelukkig kan ze weer een beetje lachen..