hospital

495 15 1
                                    

Dioni pov

Alles lijkt goed te gaan als ik even later terug kom met wat drinken. Sabel is wakker en praat druk met Sam en Celine. ze had veel hoofdpijn. maar volgens mij is dat wel over. "zullen we oo de gang?" vraagt Celine. "ja is goed" antwoord ik. we lopen de gang op waar de andere zitten. "Samuel lacht" zegt Cassius. "ja" lacht Celine. even later komt er een dokter aan. hij zegt vanalles. Samuel komt de deur uit en kijkt van Cassius naar Celine en van Celine naar de dokter. iedereen staat op en kijken vanuit het raam naar Sabel.

Sabel pov,

iedereen kijkt vanaf het raam naar mij. ik voel me zwak, maar het gaat beter dan gister. ik kijk om me heen en ik zie alles wit. er komt iemand iemand naar binnen. "hello, how are you?" vraagt de vrouw. ik steek mijn duim op. " beautiful, then may be you today might be home " "thank you" zeg ik. ik val langzaam in slaap wanneer de dokter weg loopt. *volgende dag* ik wordt langzaam wakker "goedemorgen babe" hoor ik naast me zeggen. ik kijk langs me. "goeiemorgen Samuel" zeg ik. Sam lacht. "ik mag naar huis" lach ik. "ik denk niet dat je dat wil" lacht Samuel. "nee weet ik" zeg ik. "je gaat mee naar het huisje, en je rust gewooon uit" zegt Samuel. ik knik. er komt een dokter aan voor de zoveelste keer. hij begint een gesprek met Sam. dan draait hij zich om en de dokter loopt weer weg. "ik help je" zegt Sam. "mag ik weg" vraag ik. "je bent ontslagen" zegt Samuel en hij begint te lachen. "o nee, nu heb ik geen werk meer" lach ik. "maar je ligt hier alleen" zegt Sam serieus. "ja, dat is mijn werk" zeg ik sarcastisch. Sam pakt mijn pols en helpt me overeind. "ik denk dat het wel lukt" zeg ik. ik probeer op te staan, maar ik voel me zwak. ik val weer op bed. "rolstoel?" vraagt Samuel. ik schud mijn hoofd. "dragen" zeg ik. ik strek mijn armen. hij lacht. "goed" zegt hij. hij pakt me op, en hij loopt de deur uit. Cassius en Stephanie zaten op het bankje voor de kamer waar ik lag. "Sabel, mag je naar huis?" vraagt Stephanie. ik knik, en glimlach. "in het huisje mag je me knuffelen" zeg ik. "doen we" zegt Stephanie. we lopen het ziekenhuis uit..

Life With BbraveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu