It's fucking Cupido, guys!

3, Sneeuwstorm

Het was echt rotweer vandaag. Grote vlokken sneeuw kwamen met tientallen uit de grijze lucht gevallen. Er stond een harde wind en het was waterkoud. Mijn vleugels hadden hun glans verloren en ik kon nauwelijks vliegen. Ik had gelukkig, voordat ik thuis weg ging, een lange wolken jas met mijn rood-geblokte sjaal aangetrokken. Ik moest wel op pad. Ik had weer een rilling gehad.

Wie ging er met een sneeuwstorm nou naar buiten?
Ik wandelde door een uitgestorven winkelstraat. Niemand te zien. Toch was de rilling heel duidelijk geweest.

Wacht, daar hoorde ik hard ademen. Haar voetstappen gedempt door de sneeuw. De oudere dame was doorweekt, ze zocht duidelijk een onderkomen om even te schuilen. Haar oog viel op een klein koffiezaakje. Dat zag er warm uit.

"Toe maar" mompelde ik haar toe.

Ze zuchtte opgelucht en liep er heen. De bel klingelde en ik stapte door de deur. Het was lekker warm binnen en de zaak was gezellig. Er waren bijna geen mensen en de dame liep naar de bar. Ze bestelde een chocomelk met een stukje appeltaart. Toen ging ze zitten. Nu was het voor mij wachten. Ik wist niet precies wanneer de twee elkaar zouden ontmoeten.

Na een vijf minuten:

Dit duurde wel erg lang. Misschien was er iets fout en zat ik hier voor niets. Of ik ben gewoon ongeduldig.

"Zou ik misschien iets voor u kunnen doen?" hoor ik opeens.
Iemand spreekt mijn mens aan.
Err...
Het is een man met een korte, witte baard. Hij lijkt dezelfde leeftijd als de dame aan de tafel.

"Mijn auto staat om de hoek en ik denk niet dat deze sneeuwstorm snel ophoud. Ik kan je naar huis brengen."

Ik pak lui een pijl uit mijn pijlenkoker en leg hem op mijn boog. Dan ga ik in de goede positie zitten.

De vrouw bloost. "Dat is echt niet nodig, hoor" zegt ze.

De man staat nog en is dus een makkelijker doelwit. En daar gaat mijn pijl. Hij raakt de man elegant in zijn hart. De man trekt zijn wenkbrauw op.

"Een schone dame als u hoort niet met dit weer over straat te gaan." De vrouw glimlacht.

"Maria" en ze steekt haar hand uit.

"Jacob" En hij schud haar hand.

"Nu we elkaar kennen, zou ik het fijn vinden om naar huis gebracht te worden, mijn prins!" Zegt Maria met een knipoog en giechelt.

"Oke, mijn schone jonkvrouw, op naar uw huis" Jacob houd zijn hand uit en Maria pakt hem aan.
Samen lopen ze naar de uitgang. Ik kijk ze na.

Het is bijzonder om zo laat in je leven je grote liefde te treffen. Maar het kan wel. Ze zijn zo schattig samen! Ik loop ook langzaam richtig de deur. Terug de storm in en zo goed en zo kwaad als het kan heel terug komen bij mijn woning.

Iemand schrikt wakker door een luide stem. "Niet slapen tijdens de les!" "Ik sliep niet meneer, ik dagdroomde. Sorry"

---------------------
Een winter-special.