Ben 16 yaşındayım bir okulda 10. Sınıfa gidiyorum yaşım küçük ama yaşadıklarim büyük her sabah kalktıgımda acaba bugün ne olacak bugün kiminle kavga edecegim ? Demekten yorulmuş bir insanım neden bir insanın hayati her insan gibi normal olmazki? Bi bakiyorumda dişardakiler bazı şeylerden mutluluk alıyorlar ama ben alamıyorum neden hep sordum kendime ama cevabını bulmuş deilim okula gittigimde buyük bir oyun oynaniyor sanki hocalar ikiyüzlü insanlar gibi suratimiza gülüp arkamızdan konuşuyorlar. Zeki olan öğrencileri seviyorlar bizi ise hor görüyorlar hep bu yuzden çalışkan olmak istedim. Çünki insanların beni hor görmesinden bıktım arkadaşlarım var tanıdıklarım fazla en sevdiğim arkadaşım meryem var bi tek o anliyor zaten beni . ben hayatımda hic kimseye aşık olmadım çünki insanların aşık olarak çıktığını hiç görmedim . ben zaten kimden hoşlandıysam sevmedi beni. Neden çünki ben herkes gibi deilim kimseye yaranma gibi bir alışkanlığım yok sadece bende 1 kerecik sevilmek isterdim olmadı evde 5 kişiyiz ama babam varla yok arası sabah 12 ye kadar evde o zamanda ben yokum zaten 12 de evden çıkıyor gece 5 te eve geliyor. Arabamiz olmadığı için kışın ortasında karlı havada gece 5 te eve uzun bir yol yürüyerek gelio gece 5 te otobüs varmiki? Keşke elimden birşeyler gelebilse abim okula gitmek istemiyor. Ama okula gitmek isteyen milyonlarca çocuk olduğunu bilmiyor annem de işe gidiyor. Sırf bize bakabilmek için evimiz sobalı abim akşamlari kardeşime sataşiyo ve evde bağırışmalar bu yüzden hiç eksik olmuyor. Bugüm biraz hastayım ama hissetmiyorum nedenmi? Bende bilmiyorum.
Bugün güzel bir gündü taki kara haber gelene kadar komsumuzun kızı hastalanmış tı kız engelliydi ve kimseye zarari olmazdı hastaneye kaldırmışlar karacigerleri bitmişti
