I wont give up on you

Part 5 - Am I in love?

Ow guys, i'm so sorry voor het saaie begin! Ik vind het echt amateuristisch ofzoo... Maar tis ook my first book, maar ik beloof dat het leuker word! Hier nog een extra lang hoofdstukje omdat ik al super lang niet meer heb geüpdatet ofzoiets.

----------------------------

"Emma!" ik hoor Perrie's stem in mijn oor. "Toeter niet zo in mijn oor godverdomme! Ik heb extreme koppijn van gisteren." we waren na het concert nog even gebleven en zijn naar een disco gegaan. Ik heb denk ik een beetje teveel alcohol op. "Kater?" vraagt ze als ik mijn handen op mijn oren druk. Ik kijk haar glimlachend aan. Ze haalt vanachter haar rug een glas water en een aspirine. Ik kijk haar dankbaar aan. "Dankje." Na een kwartier voel ik me al een beetje beter. "Ik eum... Ik moet je wat zeggen." zegt Perrie als we aan de keukentafel zitten. Ik kijk haar aan. "Ik ga met Little Mix op tour." zegt ze. "Wat?! Wanneer?'' roep ik. "Vrijdag." ze kijkt beschamend naar haar schoenen. "Leuk." is het enige wat ik eruit kan krijgen. "Sorry. Ik weet dat ik het eerder had moeten zeggen, maar ik wou je niet verdrietig maken." zegt ze.  "Dat begrijp ik wel." zeg ik. "Echt Em, sorry sorry sorry sorry! I promise that you would be fine." zegt ze. Ik knik. "En als er iets is, ga je gewoon naar de jongens. Ze wonen één straat verder op nummer 18." ik prik wat in mijn broodje ei en knik. Ze gaat achter me staan en geeft me een knuffel. "Maar ik moet gaan. Oefenen met de girls." zegt ze. "Wanneer ben je óóit vrij." zucht ik. "Morgenavond." zegt ze. Ik knik. "Maar nu moet ik echt gaan schat. Bye!" ze geeft me nog een laatste knuffel en vertrekt. Ik zucht. Wéér een dag alleen. Perrie is een schat, echt. Maar soms moet ze zo vaak weg dat ik het zat word. Ik gooi de restjes weg, en plof op de bank met een Coca Cola Light. Oh kut. Ik voel mijn ontbijt omhoog komen. Ik ren naar de wc en gooi het eruit. Iew. "Kauwgompje?" ik schrik op. Het is Zayn. "Thanks." ik neem het kleine dingetje van hem aan en sta op. "Wat doe je eigenlijk hier?" vraag ik. "Perrie zei dat ze weg moest, dus ik en de andere jongens dachten dat je wel wat wou doen?" het komt er meer uit als een vraag. "Hangt ervan af wat. Ik voel me vreselijk." mompel ik. "Gewoon bij ons chillen. En vanmiddag ergens wat eten." zegt hij. "Eleanor en Danielle zijn er ook." zegt hij als hij me twijfelend ziet kijken. Ik knik. "Oke. Ik kom." zeg ik. "Nice. Weet je, dit mag ik eigenlijk niet zeggen, maar Niall ziet je wel zitten." zegt hij met een grijns. Ik bloos. "Ik ga me even omkleden. 5 minuten." ik ren naar boven. Ik pak een korte broek, neon-roze hemdje en stijl mijn haar even snel. Ik doe mijn blauwe sleehakken aan en loop naar beneden. "Heeij. Let's go." zeg ik. Hij wilt de deur al uitlopen, maar ik hou hem tegen. "Wat?" vraagt hij. Ik duw de zonnebril van zijn hoofd op zijn neus en grinnik. "Oh... Thanks." hij grijnst. We lopen naar zijn huis, en gelukkig zonder lastigvallende fans. Bij Perrie had ik dat probleem ook al. Ik loop achter Zayn het huis binnen. "Emma!" Eleanor loopt op me af en trekt me in een knuffel. Dan knuffelt Dani me ook. Meteen voel ik me minder ongemakkelijk. Ik geef de jongens ook een knuffel. Bij Niall bloos ik weer. Als ik me uit zijn knuffel trek, zie ik dat hij ook rode wangen heeft. Ik lach. Ik plof tussen Dani en Eleanor in en wrijf met mijn vingers over mijn slaap. "Hoofdpijn?" vraagt Louis. Ik knik. "Maar ik heb al een aspirine gehad." zeg ik. "Ik ook." mompelt Harry. Nu merk ik dat hij best chagrijnig is. Ik grinnik. Hij kaatst een boze blik terug. Weer grijns ik. "Ik heb honger!" roept Niall. "Hoe kan het ook anders." lacht Liam. "NANDO'S!" roept Niall. "Wat is nando's?" vraag ik. Hij kijkt me met grote ogen aan. "WAT?!" roept hij. "JIJ WEET NIET WAT NANDO'S IS?!" roept hij dramatisch. Ik schud langzaam mijn hoofd. Liam voelt aan mijn hoofd. "ZE IS VAST ZIEK!" roept hij nu ook. Ik grinnik. "Jij hebt dringend Nando's nodig." zegt hij. Ze trekken me achterin de auto. "Maar ik voel me vreselijk. Ik heb gewoon geen honger." zeur ik. "Wel in Nando's. Ik hebt altijd trek in Nando's." mompelt Niall droog. "Ja, maar jij bent Niall hè." antwoord ik terug. Harry begint te joelen. Ik geef hem een dodelijke blik. "Ik bedoel daarmee dat jij zoveel kan eten als je wilt, en niks aan komt. Ik kom al een kilo aan van een glas water." zucht ik. "Ik ook!" Danielle geeft me een boks. Weer grijns ik. We stoppen voor een klein restaurantje waar met enorme letters 'NANDO'S!' op staat. Ik denk dat we er zijn." mompel ik droog. Niall grijnst. "Misschien." antwoord hij droog terug. We lopen naar binnen. Het ziet er echt heel gezellig uit. "Ik moet even naar de wc." mompel ik tegen Eleanor. "OK." zegt ze. Ik loop de toiletten in en spoel mijn gezicht even af. Dan loop ik de ruimte uit. Ik bots tegen iemand op. "Sorry." mompel ik. "Emma." zegt de persoon. Ik kijk omhoog. Het is Harry. "Kunnen we even praten?" vraagt hij. Ik knik. We lopen verder het gangetje in. "Ik wou even sorry zeggen." zegt hij. "Voor wat?" "Gisteren." zegt hij terug. "Wat was er gisteren?" vraag ik. Hij kijkt met fronsende wenkbrauwen aan. "Ik zoende je." zegt hij dan. "Je deed wat?" vraag ik op een verbaasde toon. "Sorry. Echt sorry. Het was donker en ik zag niet dat jij het was." hij zucht. "Waarom doe je zo?" vraag ik. "Hoe?" "Alsof je me vies vind." zeg ik. "Ik vind je niet vies. Alleen Niall vind je echt heel leuk. Hij zei het gisteren. Dus ik heb spijt, want hij zeurt altijd dat ik zijn vriendinnen afpak." zegt hij. "Vind je hem ook leuk?" vraagt hij. Ik bloos. "Wat lief!" roept hij. "Vertel het hem niet!" roep ik. Hij knikt. "Thanks Hazza." Ik geef hem een knuffel. "Harry!" hoor ik achter me. Niall staat daar. "Alweer." zucht hij. Hij rent weg. "Ga achter hem aan!" roept Harry. Ik ren achter hem aan. "Niall!" hij kijkt achterom en stopt met rennen. "Sorry." mompelt hij. "Waarom rende je weg?" vraag ik nog hijgend van het rennen. We staan in een parkje. "Omdat ik zag dat je Harry knuffelde. En hij zoende je gisteren. Hij pakt altijd de meisjes af die ik leuk vind." zucht hij. Ik bloos. "Vind je me leuk?" vraag ik zacht. Nu bloost hij ook. Ik voel me een beetje duizelig. Ik val bijna. "Gaat het?" vraagt Niall. Hij pakt me vast en laat me zakken op een bankje. "Dankje." mompel ik. "En ja, ik vind je leuk." Ik kijk op. Recht in zijn ogen. Hij grijnst. Zacht voel ik zijn lippen op de mijne. Miljoenen vlinders ontploffen in mijn buik. "Ik vind jou ook leuk Niall."