Medya Umut
Umut ne kadar bana şarkı söylemiş olsada bütün gece uyuyamadım. Babama söylediğim aklıma geldi "beni bu yaz izmire yollarsan londraya giderim." Böyle bisey yapamazdım. Bu bildiğin umutu yarı yolda bırakmak demekti. Gitmessemde babama yalan söylemiş olurum. Ama şunu bilmeli ki babam o londraya gitmiycem. Sabah olmuştu ben bunları düşünmekten uyuyamamıştım. 5 dakika dalmışım bir anda saldırıya uğradım "yardım edinin!!". Sus kızım sus benim". He tamam umutmuş. "Umut üstümden kalkar mısın? Insan böyle uyandırılır mi?". "Uyudun sanki". Evet beni iyi tanıyo bütün gece uyumamıştım. Beraber kahvaltımızı ettikten sonra bavulumu alıp aşağı indim. "Bekle bizi İzmir".
Umut tan
Sabah kalktıgımda saat sabahın 8.00'ıydı hemen bavullarımı alıp bestelere gitmeye kara verdim. Annemler iş nedeniyle 1 haftalık yurt dışına gitmişlerdi. Gülsüm ablaya yani evimizde çalışan biri ama ailemizdendir. Yani ben ailemizi 4 kişi görürüm. Annem,babam,Ben,gülsüm abla. Annemleri arayıp izmir için izin isteyince vermişlerdi. Çünkü orda benim amca bile demediğim amcalarım oturuyo. Annem orda kalacağımı düşünüyo. Ama yanılıyor. Hemen bestelere gidip kapıyı çaldım. Kapıyı bestenin annesi selin teyze açtı. Çok yakın olduğumuz için selam verip bavullarımı alıp yukarı çıktım. Bestenin bütün gece uyumadigindan adım gibi emindim. Adım emin değil ama -allahım espiriler espiriler- yukarı çıkıp bi anda üstüne atladım. Bir anda bağırmaya başladı. Susturmasam yoldan geçenler adam öldürüyorlar sanardı. Benim olduğumu anlayınca sustu. Aşağı inip kahvaltimizi yaptık. Ve bavullarımızı alıp çıktık. Bizi murat abi götürucekti. Benim özel şoförüm annemler olmadığı için başıma murat abiyi takmışlardı. Nereye gitsem o götürürdü. Ve yine o götürüyor. 3 saat sonra izmirdeydik. Benim taktığım namı değer "güzel kızları olan şehir".
