Her insanın ömrü boyunca içinde tutmak zorunda kaldığı duyguları vardır. Karşılıksız sevgi, kin, nefret, pişmanlık... Say say bitmez. Biz her ne kadar bu duygularımızı içimize gömsekte onlar küçücük bir deliğin açılacağı günü beklerler. O delik açıldığında ise siz ne kadar çok engellemeye çalışsanızda onlar gün yüzüne çıkıp baş göstermeye başlamışlardır bile. Artık sizi dinlemez olurlar. Her ne kadar arkalarından bağırsanız, peşlerinden koşsanız, kendi kendinize tepinip dursanız bile bu yaptıklarınız bir işe yaramaz. Onlar sahiplerini bulmak için yola koyulmuşlardır bile. Size de sadece olacakları izlemek kalır.
Karşılıksız sevgisiz her yerde 'onu' ne kadar çok sevdiğinizi haykırmaktadır. Siz ne kadar çok içinizde bastırdıysanız o, o kadar çok duyurmaya çalışır. Yüzünüz kızarır ilk baş ne yapacağınızı bilemezsiniz. Bir gün böyle bir şeyin olacağını biliyordunuz ama böyle olmasını istemezdiniz. Kalbiniz ağrımaya başlıyor tıpkı 'onun' başka birini sevdiği gerçeğinin her aklınıza geldiğinde kalbinizde oluşan o ağrı gibi. Engelleyemiyorsunuz. Artık yapacak bir şey yok. Sevdiğinizle kaldınız. Karşılık alamadınız ama kalbiniz bu duyguyu tatmış oldu. Her ne kadar 'o' bilmese bile.
Nefretiniz sokaktaki bütün insanlara çarpa çarpa ilerlemeye başlıyor. Her ne kadar arkasından koşsanızda durduramıyorsunuz. Herkese hakaret ediyor, her şeye zarar veriyor. (Tıpkı size zarar verdiği gibi) Onun yıkıp, döktüklerini toplamaya çalışıyorsunuz. İnsanlara özür diliyorsunuz fakat onun hızına yetişemiyorsunuz. Artık ona 'dur' demenin vakti geldi de geçiyor. Bağırıyorsunuz, koşuyorsunuz bunu tekrar tekrar yapıyorsunuz ama ne fayda bir işe yaradığı yok. En sonunda yere devrilen saksıya takılıp düşüyorsunuz. Böyle olmasını istemezdiniz. Böyle olmasını kim isterdiki. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyorsunuz. Nefretinizin size ve çevrenizdekilere bu kadar çok zarar vereceğini hiç düşünmemiştiniz. Onu başkalarına karşı bir savunma aracı olarak kullanıyordunuz. Siz yerde hıçkıra hıçkıra ağlarken o bi ara size bakıp sinsice bir bakıď atiyor sanki 'ne olacağını bekliyordun ki. Bak her şeye zarar veriyorum ve var olduğumuz sürece zarar vermeyr devam edeceğim' der gibi. Sonra tekrardan işini koyuluyor. Ve siz yerde olup biteni izlemekle kalıyorsunuz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Hikayem
Non-FictionÖmür boyu içmizde tutmak zorunda kaldığımız duygularımız. Elbet bir gün küçücük bir deliğin açılmasını fırsat kollar. İşte o vakit geldiğin siz bile engel olamazsın ve o gün yüzüne çıkar bütün çıplaklığıyla.
