Kalp Hırsızım

Yeter

Uyandığımda kapkaranlık bir yerdeydim.Ahh!Salak Hayat gözünü aç.Gözümü açtım ve karşımda boylu poslu yakışıklı bir adam duruyordu.
- Neredeyim ben?Siz kimsiniz?Bacaklarım!Bacaklarımı hissetmiyorum.
-Hayat Hanım 1 ay önce bir kaza geçirmiştiniz.Sevgilinizde yemeden içmeden sizi bekledi.
-Sevgilim?
-İsterseniz içeri alayım?
-Lütfen.
-Murat Bey, Hayat Hanım uyandı...
MURAT mı dedi o yakışıklı?
-Sevgilim!
-Pardon da siz kimsiniz?
Doktor: Murat Bey bakabilir misiniz?Hayat Hanım 2 senede olan hiçbir şeyi hatırlayamayabilir.Kafasını kötü çarptığı için kısa süreliğine hemen hemen her hastada görülen bir hafıza kaybına maruz kaldı. (Sanırım bu anlama geliyor bu kelime)
-Tamam teşekkür ederim doktor bey...
Murat: Ben sizin patronunuzum Hayat Hanım.
-Ya tabii tabii.
-Ne tabii?
-Bana sevgilim diyerek girdiniz içeriye de ondan!
-He şeydir o şey dilim...dilim sürşmüştür.
-Siz ağlıyor musunuz?
-Yoo nereden çıkardınız?
-Sanki hatırlamam gereken bir şeyler varmış gibi hissettiriyorsunuz da ondan...Neyseee...İzin verirseniz üzerimi değiştireceğim.
-Yardım edeyim mi?
-Pardon?!
-Hiiç.Neyse yarın işe gelmeyin diğer gün gelirsiniz.
-Ama ben gelmek istiyorum.
-Peki o zaman gelin.Bekliyorum...
Iııı gerçekten bir şey hatırlamıyor musun?
-Yoo hatırlıyorum, beni nasıl sevdiğiniz sonra eve çağırdığını geldiğimde ise sarı çiyanla nasıl öpüştüğünü gayet net bir şekilde hatırlıyorum.
-Hayat ba-
-Çıkar mısınız odadan sizi görmek istemiyorum!
-Peki...Tamam...Senin istediğin gibi olsun...Geçmiş olsun.
-Teşekkürler.

~2 Sene Sonra~

Hayat neden bu kadar zor?İnsanlar bunları hakedecek ne yapıyor?Bu acılar neden hep iyilerin başına geliyor?
Hergün bunu düşünüyorum.2 sene oldu.Bir daha hiç görüşmedik.Bana neden bunu yaptı?Artık hiçbir şey bilmiyorum?Bildiklerimi de unutuyorum...
Hayat böyle geçmiyor.Kendine gel Hayat.Kalkta geç kalma. Boşu boşuna işe geç kalacaksın.Bravo ya buradan da kovul.

2 sene olmuştu ama ben onu unutamamıştım.
Ilık bir banyo yaptıktan sonra üzerimi değiştirdim ve makyajımı yapıp çıktım.
İş yerim eve yakın olduğu için yürüyordum. O sırada karşıdan karşıya geçerken bir araba hızlı geliyordu ve bana çarpmak üzereydi ki biri beni arabanın önünden hızla kenara çekti.
Olamaz. Ama bu...

Gerçekten çoooook çooook ama çooook özür dilerim. Bayaa uzun zamandır yazamıyorum. Derslerimden bir dakika bile boş vaktim olmuyor ve yeni bir alerjimin olduüunu fark etmiştim bu alerjide beni tozlara karşı acayip tetikliyor. Kısacası bu alerji sağ olsun güzel bir mikrop yuvam olmuştu...
Ama canım annem benim beni 2 ay içinde kurtardı. Aslında dahs uzun sürüyormuş bu hastalık ama olsun, kurtulduk.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere...

Sizi seviyorum ve çok öpüyorumm❤

( 378 kelime )