Someone like me

3

Het dringt nu pas tot me door dat mijn nu gewoon niet meer hier op aarde is. Ik gil. HELP IEMAND?! ZE MAG NIET DOOD! De mensen in de ambulance proberen mijn Laurie te reanimeren. Ze blijven het proberen tot we bij het ziekenhuis zijn aangekomen. Ik mag niet mee lopen en moet wachten in de wachtkamer. Hoelang gaat dit duren? Gaan ze mijn meisje redden? Ik zie dat Simon mijn kant op komt lopen, aan zijn gezicht te zien heeft hij het verhaal al gehoord. Hij gaat naast me zitten en legt zijn arm om me heen.

Simon - S
Ik, Penny - P

P: Sim, komt het goed? Ik was zo bang in de ambulance..

S: Ik heb net te horen gekregen dat ze wel weer hartslag heeft lieverd, ze is nog steeds bij ons.

P: Echt ? Oh ik moet haar zien!

Ik begin vreselijk hard te huilen. Ik snap niks van deze situatie. Hoe heeft dit kunnen gebeuren???

S: We moeten wachten. Ze zijn haar nu aan het onderzoeken. Ze is nog niet bij kennis.

P: Sim ik kan dit echt niet aan. Als Laurie het niet overleefd neem ik het mezelf altijd kwalijk.

S: Jij kon hier ook niks aan doen schat...

Ik schrik als ik een dokter zie lopen. Hij komt naar ons toe.

Dokter: D
Penny : P

D: Uw dochter heeft mazzel gehad. Ze is net op tijd gereanimeerd. We hebben haar aan een infuus gelegd, zodat ze ook wat meer voedingstoffen binnenkrijgt. Ze heeft al dagen niet meer gegeten en is erg slap. Als ze zich morgen beter voelt mag ze misschien wel weer mee naar huis, maar dat mag alleen als ze is aangesterkt.

P: Dagen niet gegeten? Ze heeft elke dag gegeten! We waren er zelf bij!!

D: Dan moet ze alles hebben uitgespuugd. Beste mevrouw Konecki, Wij denken dat uw dochter lijd aan anorexia.

P: Sinds wanneer bepaalt een dokter ook of mijn kind anorexia heeft?

D: We hebben een specialist laten kijken, omdat we haar te slap vonden voor een normale tiener met normale eetgewoontes. Deze specialist vond het nog erg vroeg om het zeker te zeggen, maar hij weet voor 80% zeker dat ze anorexia heeft. Het spijt ons..

P: Sorry ik moet dit even tot me door laten dringen. Kan ik zo mijn dochter zien?

D: Ja als u meeloopt breng ik u bij uw dochter. Het beste is wel om niks te zeggen over anorexia totdat ze sterk genoeg is om een echt gesprek aan te gaan. Wij raden u aan om daarom contact op te nemen met een psycholoog. Hij kan u en uw dochter goed helpen hiermee. We zijn bang dat als u nu zegt dat u weet dat ze anorexia heeft, dat ze dan zichzelf wat aan gaat doen. U moet minstens 1,5 tot 2 weken wachten voordat u dit mag/kan vertellen, is dit duidelijk?   

P: zzzeker.. Sorry ik ben nogal van slag.

D: Dat snap ik heel goed, maar dit is voor de veiligheid van uw dochter.

P: bedankt.

De dokter wijst mij de kamer aan waar Laurie in ligt. Ze ziet er zo vreselijk uit. Nog steeds te wit en ze heeft allemaal enge slangetjes en naalden in haar lichaam. Ik kijk haar aan, ze slaapt. Meisje toch, hoe kan het dat je zo ongelukkig bent? Ik dacht echt dat ik je gelukkig kon maken. Ik leg mijn hoofd op haar arm en val huilend in slaap.

Het verhaal word nu verder vertelt vanuit Laurie.

Ik open langzaam mijn ogen. Waar de fuck ben ik?! Waarom heb ik allemaal slangetjes om en in mijn lichaam? Ik kijk naar mijn rechter arm. Ik probeer hem omhoog te tillen voor zover dat lukt met al deze shit om me heen. Het lukt! ik voel mijn arm weer! pfff gelukkig. Ik schrik me rot als ik ineens zie dat mijn moeder naar me ligt te slapen. Omg ik lig in het ziekenhuis! Shit nu ben ik er echt bij... Ik zie dat er een dokter mijn kant op loopt.

Dokter - D
Laurie - L

D: goedemiddag Laurie, Hoe voel je je?

L: Moe en misselijk.

D: Dat kan wel kloppen. In het infuus zitten verschillende medicijnen en die hebben allemaal weer een andere bijwerking. Zeg Laurie, wij hebben je ouders vertelt over dat je niks meer eet, maar we hebben ze niet vertelt dat je jezelf snijd. Mag ik vragen waarom?

L: Oké. Ik ga mooi niet met mijn ouders praten. Dat kan ik niet aan meneer echt niet. Over dus snijden, daar wil ik geen antwoord op geven. Waarom heeft u niks gezegd over dat snijden dan?

D: Omdat wij denken dat je ouders je anders te veel vragen in 1x gaan stellen. Maar je blijft hier totdat je sterk genoeg bent om weer naar huis te gaan. Ik heb met je ouders afgesproken dat ze pas na 1,5 tot 2 weken met je mogen gaan praten, dit gebeurt met een psycholoog erbij. Laurie je moet weten dat je bijna dood was. Je hebt jezelf heel erg in de pit geholpen. De was al slap omdat je niks at, maar omdat je jezelf te diep had gesneden, had je teveel bloed verloren waardoor je lichaam het niet meer aan kon.

L: Oké..

D: Laurie je krijgt zware pillen mee naar huis, hiervan mag je er 1 per dag. We geven ze aan je ouders zodat je er niks ergs mee kan doen. Het is allemaal voor je eigen veiligheid. Ga nu maar weer even slapen, je hebt rust nodig. Ik maak je moeder wel even wakker en zeg dat ze even de kamer moet verlaten.

Ik zie dat de dokter mijn moeder aantikt en zegt dat ze even de kamer moet verlaten. Ik zie dat ze me een handkus geeft en ze verlaat samen met de dokter mijn kamer. Mijn god wat heb ik nou weer gedaan.. Gelukkig heeft mijn moeder mijn telefoon naast me neer gelegd. Ik pak hem en zet mijn heldin aan, Adele....