Artık kalbim ile beynim arasında kalmıştım... Ya bitecekti ya da devam edecekti bir seçim yapmak bu kadar zormuydu. Böyle olmamalıydı ama olmuştu. Ben ona bitirmek istediğimi nasıl söylersrn söylüyüm üzülecekti. Sevmiyor değilim seviyorum ama hep aynı şeyler sıkıldım hemde çok ama sen bunu anlamayacak kadar körmüydün her şeyi görüyordun bunu niye görmüyordun. Ya ama bir çare tek bir çare napmalıydım bilmiyordum.. Ama bilmeliydim. Ya bitirmek istemiyorum ama bitirmekte istiyorum işte tam da buydu çaresizlik ama bunun bir çözümü olması gerekirdi. Seviyordum hemde çok o beni üzenlerin arasından çekip kendine götürmüştü kısaca o benim kahramanımdı o benim flashımdı. Belkide o çok hızlıydı ben hızına yetişemiyordum. Ya ama onu üzmek istemiyorumnn ama bende üzülmek istemiyorummm. Onunsuzluğu düşünemiyordum yapabilirmiydim bilmiyordum ama onunlada yapamıyordum. Ayrıldığımızda ya o iki gün sonra yeni birini bulursa ben onların mutluluklarına göz yumabilirmiyim bilmiyorum. O öyle bir insan olmasada erkekler işte ne zaman ne yapacakları belli olmuyor. Erkekleri çözmek tecrübe istiyor ve ben henüz yolun başındayım . Acaba o yüzdenmiydi bu çaresizliğim . Ve biz aynı okulda aynı sınıfta ve hatta aynı arkadaş çevrelerine sahipiz . Belkide bundn korkuyordum ayrılıp o hayata birden başlarken ben hala olduğum yerde kalkmaktan ya beni düşündüğüm kadar sevmiyorsa ya oda hemen kabul ederse o beni bırakırmıydı bırakmazmıydı bilmiyorum. Hani diyorum ya istiyorum da istemiyorum da diye belkide kalbimde bitirdim o istemiyor aklımda bitiremedim o istiyor o zaman durum şu kalbimizde bitti aklımızda duruyordu
