W tej atmosferze jest smutek, przygnębienie, złość...
Nie ma tu radosci...
Szczęscia, czy miłości...
Mam depresje.
Mam dość tego wszystkiego.
Mam dość tego, że ze wszystkimi mam granicę kilometrów.
Mam dosc ciągłych krzyków.
Mam dość Ciągłego żegnania.
Kocham cię Mamo, Tato, Bracie i Siostro...
Kocham tez wszystkich ludzi którzy przewinęli się przez moje życie...
Kocham tych którzy zostali, a ja nie potrafiłam się pożegnać...
Chcialabym za to przeprosić...
I Pożegnać się raz na zawsze...
CZYTASZ
Z Życia Wzięte!
DuchoweZ życia wzięte, to opowieść o różnych sytuacjach z życia... I mojego i troche wymyślonego... Zapraszam do przeczytania!
