SANA DAİR

YENİ BAŞTAN

Ölüm gibi bir şeydi ama kimse ölmedi demişti bir şair...

Evet ölüm gibiydi ama ölmedik yara aldık, en içten en derin yerimizden yaralandık...

Her şeyin bir başlangıcı ve sonu vardı. Yaşayarak getiriyorduk sonumuzu... Kırılarak, kırarak bazen binlerce göz yaşı akıtarak bazende haddinden fazla ağlayarak ne kadar üzülürsek o kadar üzüyorduk ve ne kadar sevilirsek o kadar derinden seviyorduk... Oysa sen daha gelmeden gitmiştin benden... Soğuduğunu söylemiştin, inanmamıştım belki de inanamamıştım.

Çünkü; sen benim için sonu olmayan bir rüyaydın...

Bu ilk yıkılışım değil, birinin benden ilk gidişi de değil ama farklıydın işte... En zor günümde tuttun ellerimi bir mucize gibi sardın bedenimi... Yorgunum, yorgunsun kırgınım, kırgınsın sevdin ve sevdiğin kadar da sevildin ama yeni başlamıştık be adam, daha yeni bulmuştuk birbirimizi yakıştı mı bu bize? Hak ettik mi bu bitişi oysa huzur demiştin bana senle tamamlanmıştım, senle yeniden ayağa kalkmıştım her sonun bir başlangıcı olduğunu seninle kavramış , kışın sadece soğuğu değil güzel şeyleri de yanında getirdiğine seninle inanmıştım...

Kırılmış bir kadın nasıl sever senle anlamış Aşk'ı seninle tatmıştım.

Tadı damağımda hayalleri tozlu kitap aralarında kaldı aşkımızın...