~Bahay~
Kriiiiinggg!!!
Nagising ako sa malakas na tunog na yun, takte naman panira ng tulog ehh...
Bumangon ako para tignan kung ano naman yung malakas na tunog na yun...takte naiinis parin ako.
Ahh! Ayun! Alarm Clock ko lang pala. Ay! Ano oras na pala??
HALA! Ala sais na! Nubayan!
Malelate ako nito! Ang layo pa naman ng bahay namin sa school ko.
Well, I did my everyday morning routines as fast as I can. Para hindi malate.
Pagkatapos ko, kumaripas ako ng takbo pababa at nag sapatos tska paalis na ako ng...
"Cha!"
"Po?" Tinawag ako ni Tita at lumapit ako kaagad sakaniya.
"Oh, heto baon mo. Muntikan mo na makalimutan."
"Salamat po." Nagpaalam na ako.
~School~
Nandito na ako sa school, naglilibot kasi mah 30 mins pa naman ako bago mag klase.
By the way, 3rd year college na ako at I'm taking the course civil engineering.
Nga pala si Tita Mitch pala yung kanina, siya yung kumukop saakin dahil yung mga parents ko binigay ako para daw sa safety ko.
Pero gusto ko sila makita at tanungin kung bakit ba talaga nila ako pinaubaya sa iba.
Ay! Andito nga pala ako sa garden, naglalakad, tumitingin tingin ng mga bulaklak.
Ang sarap ipaint hays.
Nandito ako ngayon sa tapat ng isang malaking puno na kung saan ako laging sumesenti.
May nakita akong lalaki natutulog, hindi ko siya kilala. So dumeresto na lang ako sa may gilid ng puno.
Nagisip isip ng kung anu-ano hanggang sa nafeel kong kumanta. Actually, hindi naman ako ganon kapanget kumanta kagaya ng peys ko.
Eto na.
'I've always been the kind of girl
That hid my face
So afraid to tell the world
What I've got to say
But I have this dream
Right inside of me
I'm gonna let it show
It's time to let you know
to let you know'
Totoo naman, kaya favorite ko ito eh.
'This is real
This is me
I'm exactly where I'm supposed to be now
Gonna let the light shine on me
Now I've found who I am
There's no way to hold it in
No more hiding who I wanna be
This is me...'
Yung may pahawak hawak mic effect nako diyan haha...
'Now I've found who I am
There's no way to hold it in
No more hiding who I wanna be
This is me...'
Rriiiinnnggg!
Ayan na yung bell, tumunog na! Kinuha ko na yung gamit ko at tumayo kaagad para makapunta na sa classroom ko.
~Classroom~
Nandito na ako sa harapan ng classroom ko na hingal na hingal. Sino ba naman hindi mapapagod kakatakbo papauntang 4th floor?
So, binuksan ko na yung pintuan at buti maingay ingay pa yung kaklase ko so ibig sabihin late prof. namin.
Naghanap ako ng upuan na malapit sa bintaan.
As I walk my way down to that chair, pinagtitinginan ako ng mga kaklase at yung ibang girls nagbubulungan at pinagtatawan ako.
Immature people.
Dedma na lang ako kasi sayang rin oras ko sa mga walang kwentang tao. At tsaka sanayan na lang.
After 30 minutes, dumating na yung prof. namin at nagsorry siya kung bakit siya late. Tapos initroduce yung sarili then kami daw ang susunod pagkatapos... Hays...
So natapos na yung mga introduction namin at ako etong hindi nakikinig at sumenti na lang.
Habanh sumesenti tinignan ko yung wrist ko....AY HALA.
"HALAAAA!" Patay nasabi ko ng malakas.
"Is there something wrong Rachael?"
Tapos eto na naman mga kaklaseng kong epal, pinagtawanan ako.
"None, sir."
"Okay, good"
PUTAKTE yung bracelet ko yun na nga ala-ala saakin ng magulang ko eh.
~~~~~~~••~~~~~~~
Natapos araw ko sa school ng naghahanap sa nawawalang bracelet.
Nako naman Cha pati ba naman yun mawawala mo.
Sinabi ko kay Tita Mitch ang nangyare at sinabi niya lang may magbabalik rin niyan.
Haluuh?! Himala na lang ata yun.
As if, naman na may makakahanap noon at maiibalik saakin yun eh ang laki-laki ng school na toh.
Haysss..
Itulog mo nga lang yan Cha.
Nako. Sige tulog na ako.
°•°°•°°•°•°°•°•°
Hello po mga readers! Eto na po yung ending ng Chapter 1.
Sana nagustuhan niyo po!
