Virtual World For Real

Virtual World 01

"Waaaahhhh!!! Talaga?!!" Napatakip ako ng tenga ng bigay todo, basag eardrum kung sumigaw si Laly.

"Shut up Laly! Calm your ass." Pagkasabi ko non nakatanggap ako ng hampas na solid mula sa kanya.

"Ouch!!" I hissed and give her a dagger stare.

"Anong calm down?! No way! Hindi pwede! Hindi–" tinakpan ko ang bibig nya at sinabing.

"Oo na! just shut up, ang ingay mo kaya nakakarindi, maka basag eardrum pa naman boses mo kapag malakas. Parang naipit na daga kaya nakakainis pakinggan." Pinagtaasan nya lang ako ng kilay at umirap. Nanahimik sya saglit sabay biglang

"Teka?! May pera ka na ba?!" Bigla nyang sabi sakin. I smirked. "What's with that smirk?" she asked.

"Of course meron na ako, and I will take VIP tapos may meet and greet sa back stage? Oh! Heaven right?" Mapangasar na sabi ko dahil nase-sense ko na walang pera si Laly.

"Edi ikaw na VIP with meet and greet sa backstage." Iritang wika nya sakin sabay umirap. Hindi na kami nakapag usap dahil dumating na si ma'am Palma.

  At nang mag lunch time usap usapan na yong concert. Aba sikat sa school yong boygroup na kinababaliwan ko which is ang Bangtansonyeondan o BTS. 4 weeks from now nalang ang nalalabing oras tapos concert na. I can't wait for it ghad!

  Magkasabay kaming naglalakad ni Laly papuntang cafeteria. Napalingon ako sa kanya dahil ang tahimik nya ngayon. Well siguro pino-problema nya kung papaano na ang mangyayari sa kanya pagdating nang concert.

"Hey Laly." I said.  Lumingon sya sakin at doon ko lang nakita na paiyak na sya.

"Xey!!!" Mangiyak ngiyak na sabi nya sabay niyakap ako. Naririnig ko na syang umiiyak sabay pinagtitinginan na kami ng mga dumadaan sa hallway.

"Laly, stop crying." I said wearing my pokerface, pero mas lumakas pa ang ngawa nya kaya kumawala ako sa pagyakap nya sakin. Hinugot ko yong panyo sa bulsa ng skirt ko sabay inabot ko sa kanya.

"Stop crying like a baby Laly. Hindi ka ba nahihiyang pinagtitinginan tayo?" I said and started to walk. I really hate getting attention.

"Sino bang hindi maiiyak huh?" Naiiyak pa ring sabi nya habang naka sunod sa likod ko.

"Tsk I will treat you pero lower lang." Yah, balak ko naman talagang ilibre sya pero gusto ko i-surprise sya, kaso mukhang hindi sya titigil sa pag iyak hanggat hindi nya naiisip ang solusyon nya para sa concert.

Tsk childish Laly.

"Waaaaaahhhh." Bigla nya akong sinunggaban ng yakap sa likod tapos umiyak pa ng mas malakas. Take note sa may tenga ko pa tumapat bunganga nya.

"Laly!!! Stop crying i said!! Err! Baka gusto mong bawiin ko sinabi ko?!" pagbabanta ko.

Huminto naman sya sa pag ngawa pero naka yakap pa rin sya sa likuran ko.

"Thank you Xey!! Thank you talaga!! Maraming salamat! Thank you! Tha–" I put my hand on her mouth.

"Let's go and get some food." I said and grab her wrist. Nang makadating kami ng cafeteria, as usual ako ang bumili ng pagkain namin. Dahil kagaya nga ng sinasabi nya dati, pang isang linggong allowance nya na daw ang presyo ng pagkain dito sa cafeteria, kaya madalas nagbabaon sya ng pagkain. And because of that, ewan ko ba bakit big deal sa mga ka schoolmate namin yong ganong gawain ni Laly, dati kaya nabully sya ng mga makikitid ang utak na mga babaeng coloring book ang mukha or should I say bitch.

  And yes Laly is not from a wealthy family, hindi katulad ng mga nag aaral dito. Scholar lang sya dito sa school, kaya hindi nya ganon ka afford ang mga pagkain sa cafeteria, na kung tutuosin daw ika nya mala ginto ang presyo. Sabi nya sakin sobrang thankful sya na nagkaroon sya ng Rich kid na bestfriend which is me.