Στέργιος:ορκισμένος εργένης,αστυνόμος ο καλύτερος στο είδος του παλεύει με τη νύχτα,πάθος του; Όλοι έχουν ,να φωτογραφίζει πανέμορφες γυναίκες
Γκιζέλα:ακαταμάχητη και άκρως επικίνδυνη,πάθος της;Όλοι έχουν, τα παράνομα και τα όπλα.
Ένα καλό παιδί και...
"Κύριε Ανθιμε ακόμα δεν φάγατε το βραδινό σας και σε λίγο τα φώτα θα σβήσουν" του μίλησε με φανερό ενδιαφέρον ήταν ο μόνος που συμπαθούσε από εκεί μέσα με όλους τους άλλους απλώς προσποιούνταν . "Δεν χρειάζεται παιδί μου ξέρεις μερικές φορές ένα γεύμα δεν είναι αρκετό να σε χορτάσει όσο λαχταριστό και αν είναι.Σε αυτο το γηροκομείο λίγος καιρός μου μένει ακόμα και ανυπομονώ να φύγω"
"Και που θα πάτε;βρέθηκε κάποιος συγγενής σας;" Η ανασφάλεια είχε φυτρώσει μέσα της .Δεν ήθελε να τον αποχωριστεί αυτός ο παππούς ήταν ο ένας από τους δύο ανθρωπους στη ζωή της που την έκανε να νιώθει μια παράξενη γαλήνη δίπλα του και τώρα θα την έχανε;Αλλά τι την ήθελε αυτή ήταν σκληρή δεν είχε ανάγκη κανένα.
"Θα καταλάβεις σε λίγο καιρό,μέχρι τότε θέλω να σου πω κάποια πράγματα"
"Τι πράγματα;"
"Από αύριο καλή μου "
"Καληνύχτα σας" .Περπάτησε σχεδόν τρέχοντας μέχρι το δωμάτιο της.Έβγαλε την άσπρη ρόμπα της και άρχισε να γδύνεται .Φόρεσε
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Και ξαναεβαλε τη ρόμπα της κουμπωνοντας την μέχρι πάνω.Δεν έπρεπε να φανεί τίποτα.Έσκυψε βιαστικά στην ντουλάπα της και βγάζοντας πέντε κουβέρτες διπλωμενες η μία πάνω στην άλλη εμφάνισε μια μαύρη βαλίτσα.Έσφιξε το μεταλλικό αντικείμενο στο χέρι της.Τι ωραία αίσθηση που της προκαλουσε και ο κρότος του τόσο δυναμικός κανένας δεν μπορούσε να του αντισταθεί.Το έκρυψε μέσα της και σηκώθηκε.Τακτοποιήσε τα πάντα και ξεκίνησε.Κατέβηκε τα σκαλιά του γηροκομείο και βρέθηκε στο τέλος μιας σκάλας έστριψε αριστερά ,δεξιά και μετά πάλι αριστερά κατέβηκε άλλες δύο σκάλες και βγήκε σε μια ατσάλινη πόρτα.Ακούμπησε στη μέση της πόρτας σπρώχνοντας ένα μικρό κυκλακι και αυτή υποχωρησε.Προχωρησε ανοίγοντας άλλη μια μεταλλική πόρτα.Τώρα πια η μουσική είχε αρχίσει να ακούγεται αρκετά.Ένα χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη της .Η νύχτα τώρα ξεκινούσε για αυτή.Έφτασε μπροστά από την τελευταία πόρτα και χτύπησε 4 φορές η πόρτα άνοιξε και μπροστά της εμφανίστηκε ένας ψηλός γεροδεμένος μελαχρινός άνδρας πυκνά μούσια κρέμονταν από το πιρούνι του Ενώ το σώμα του κοσμούσαν αμέτρητα τατουαζ με δράκους. "Άργησες ένα λεπτό"
