Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ

{κεφάλαιο 2}

"Συγχαρητήρια ρε κολλητέ μόλις τα έμαθα"
"Ευχαριστώ ρε φίλε,επιτέλους κάτι καινούριο" σηκώθηκε από την καρέκλα του γραφείου του και κατευθύνθηκε προς το φιλο του
"Καλά βέβαια μαλακα στη Σύρο πας μην ενθουσιαζεσε τόσο και μετά απογοητευτεις.Τι μπορεί να γίνει σε αυτό το νησί δηλαδή; καμιά ληστεία;"
"Μέχρι χτες αν μου έλεγε ότι θα πήγαινα Σύρο σίγουρα θα βαριόμουν αλλά όχι σήμερα.Μετά από αυτά που έμαθα." Ο φίλος του έδειχνε να μην καταλαβαινει και τον κοίταξε δυσπιστα
"Έμαθες γιατι παίρνω τη θέση του διοικητή ;"
"Όχι δεν πρόλαβα"
"Γιατί τον δολοφονησαν" φάνηκε να εκπλησετε κι σαν να σκέφτηκαν το ίδιο κοιτάχτηκαν συνομωτικα "λες;"
"Σίγουρα πράγματα,γι'αυτό ανυπομονω ,σίγουρα αυτό το νησί κρύβει κάτι πολύ ενδιαφέρον αυτή την περίοδο εκτός από λουκούμια και ωραίες γυναίκες" του έκλεισε το μάτι
"Να με ενημερώσεις και όπου χρειαστείς βοήθεια να ενισχύουμε από εδώ"
"Ναι ρε φίλε.Εσύ τι κάνεις;Σαν ξενυχτισμενος φαινεσαι"
"Άσε ρε Στέργιο τσακωνομουν χτες.Η μικρή γύρισε στις 6 σπίτι και πλακωθηκαμε.Δεν μου αρέσει να γυρνάει τέτοιες ώρες."
"Ηρέμησε και εσύ ρε Ορέστη 20 χρόνων κοπέλα ειναι"
" Στέργιο δες πρώτα τις παρέες της και μετά πες μου αν πρέπει να ανησυχώ."
"Έλα ρε η Ερη είναι καλό παιδί αποκλείεται "
"Ρε φίλε αν μπορείς μίλησε της και εσύ εσένα πάντα σε ακούει περισσότερο" Η αλήθεια είναι ότι του είχε αδυναμία δεν ήταν απλή συμπάθεια,όμως ο Στέργιος δεν έδειχνε πως το είχε καταλάβει Ήταν μικρή γι'αυτόν και αυτός ζητούσε αλλά πράγματα από τις γυναίκες
"Εντάξει άμα έρθει πες την να περασει"
"Έγινε ρε.Έφυγα πάω να τελειώσω τα χαρτιά σου"
ΈκΑτσε πάλι στο γραφείο του και ξάπλωσε στην καρέκλα.Τώρα ναι ,ήξερε πως πίσω από τη δολοφονία κάτι άλλο κρυβόταν,θες ενστικτο;θες χρόνια πείρας;Το σίγουρο ήταν ότι δεν θα έφευγε από το νησί αν δεν το ανακάλυπτε.Εξάλλου δεν θα έχανε και τίποτα.Μόνος του από μικρο παιδί είχε μεγαλώσει με τον παππού του,δεν το μετανιώνει άπλα ώρες ώρες ένιωθε αυτη τη μοναξιά.Η δουλειά όμως ήταν πια γι'αυτόν προτεραιότητα γι'αυτό είχε φτάσει ως εδώ.Ήξερε να περνάει καλά Χωρίς να τα μπερδεύει.Η πόρτα χτύπησε και σαν να ξύπνησε από τις σκέψεις του
"Περάστε" Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε μια κοπέλα μεσαίου αναστήματος με μακριά μαύρα μαλλιά και γλυκά χαρακτηριστικα.Φαινόταν στενοχωρημενη.Μόλις την είδε σηκώθηκε από τη θέση του.
"Καλώς τη μου"
"Καλημέρα" απάντησε ξερά και έσκυψε το κεφαλι.Την πλησίασε και με το χέρι του έπιασε το πηγούνι της και σήκωσε το πρόσωπό της στο ύψος του δικού της προσώπου.
"Ειι μικρούλι το έγινε;" την κοίταξε με αυτά τα κάστανα του μάτια η κοπέλα έχασε ένα χτύπο από την καρδιά της με αυτό το χαμόγελο.
"Δεν είμαι μικρο πότε θα το καταλαβετε και εσύ και ο αδερφός μου;"
"Ο αδερφός σου νομίζω Πότε Εγώ το έχω καταλάβει εδώ και καιρό" δεν του ήταν καθόλου αδιάφορη όμως δεν θα έβαζε τον εαυτό του σε αυτή τη δοκιμασία.
"Μου είπε πως με ζήτησες"
"Ναι ήθελα να δω τι κάνεις και να μιλήσουμε λίγο"
"Με περνάτε για ηλίθια;Νομίζεις δεν κατάλαβα ότι σε έβαλε να μου μιλήσεις;"Την τράβηξε από το χέρι και την κάθισε στον δερμάτινο καναπέ δίπλα από το γραφείο του.
"Μην νευριαζεις.Μου είπε το έγινε.Οκ δεν μπορεί να σου λέει τι ώρα θα γυρίσεις αλλά Ερη πρόσεχε τις παρέες σου εκεί έχει δίκιο.Νομίζεις ότι δν θέλουμε το καλό σου ;Απλά ανησυχεί" της είπε γλυκά.Η καρδιά της ελιωνε περισσότερο έτσι όπως της κρατούσε ακόμα το χέρι.
"Ναι αλλά κάνει σαν παλαβός και μου σπάει τα νεύρα."
"Ωραία τον ξέρεις τωρα τον Ορέστη και ξέρεις και εμένα κάθε φορά Αυτά που σου λέμε έχουν βάση.Γι'αυτό σε παρακαλώ πρόσεχε"
"Καλα καλά θα προσέχω" πέταξε παραιτημενη.
"Λοιπόν τώρα θέλω να σου πω και κάτι άλλο" τον κοίταξε περιμενοντας
"Εγώ σε δύο μέρες φευγω" λες και τη χτύπησε ρεύμα έμεινε στη θέση της μια λέξη έπαιζε στο μυαλό της φευγω.Χωρίς να το καταλάβει είχε βουρκωσει
"Που πας;" κατάφερε να πει όσο καλύτερα μπορούσε
"Σύρο πήρα προαγωγή και δεν ξέρω πόσο καιρό θα λείψω.Μάλλον πολύ " χαμογέλασε μόνος του στη σκέψη της υπόθεσης που ήδη είχε πλάσει στο μυαλό του
"Και Απ' ότι βλέπω χαίρεσαι κατά πολύ"
"Λογικό δεν σου φαίνεται;"
"Συγχαρητήρια λοιπόν Στέργιο" του είπε όσο πιο 'χαρούμενη' μπορούσε " απλά την άλλη φορά δεν χρειάζεται να με φωνάζει προσποιούμενος πως νοιάζεσαι για τις παρέες μου Ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που σε νοιάζει είναι ποτέ θα φύγεις.Για χάρη του Ορέστη το έκανες" σηκώθηκε απότομα δάκρυα είχαν αρχίσει να κολάν από τα μάτια της.τον αγαπούσε και αυτός δεν είχε καταλάβει τίποτα ή έτσι νόμιζε.
"Πας καλά;" την έπιασε από το χέρι του και την είδε να κλαίει.Χωρίς να το σκεφτεί την κόλλησε πάνω του και την έσφιξε στην αγκαλιά του.Εκείνη με αυτή την κίνηση του ξέσπασε σε λυγμούς.Ήταν μια λύτρωση γι'αυτή.Την άφησε να ξεσπάσει και όταν κάπως ησύχασε της σκούπισε το πρόσωπο και της χαμογέλασε
"Είσαι χαζό"
"Στέργιο.." της έκλεισε το στομα με το δάχτυλο του "Δεν χρειάζεται" ήξερε τι ηθελε
"Χρειάζεται το έχω ανάγκη.Στέργιο μου αρέσεις τόσο πολύ τόσο καιρό σε σκέφτομαι συνέχεια.Δεν μπορώ να σε έχω δίπλα μου να με ακουμπάς και να μην αναστατώνει καταλαβαίνεις.Εσύ μπορεί να μην νιώθεις τίποτα το ξέρω αλλά...Και τώρα φεύγεις"
"Λοιπόν Θέλω να με ακούσεις προσεκτικά εντάξει;" ένευσε καταφατικά
"Εμείς οι δυο είναι πολύ δύσκολο να είμαστε μαζί.Οι ζωές μας είναι εντελώς διαφορετικές.Κάνω τόσα πράγματα μικρή μου.Θα σου πω ένα μυστικό Αλλά δεν θα το πεις πουθενά το υπόσχεσαι;" απείλησε σαν σε παιδάκι έσκυψε στο αυτό της και της ψιθύρισε με βραχνή φωνή "και εμένα μου αρέσεις" το πρόσωπό της έλαμψε."Όμως τα είπαμε δεν γίνεται και ειδικά τώρα.Εγώ θα φύγω.Και δεν θέλω να έχεις ελπίδες για εμάς στο ξαναπα.Ισως κάτω υπο άλλες συνθήκες να ήθελα να προσπαθήσω άπλα τω ρα δεν θέλω και θα ήταν κρίμα να μιμηθούμε στο τέλος .Απλά ήθελα να είμαι ειλικρινής μαζί σου .Υποσχεσου μου ότι θα προσεχεις και πως θα προσπαθήσεις να φτιάξει τη ζωή σου" .Η κοπέλα έκανε κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ μαζί του κόλλησε τα χείλη της στα δικά του και για πρώτη φορά τον Φίλησε.Ήταν τόσο απαλά ,Αυτός αμέσως ανταποκρίθηκε και την έσφιξε επάνω του.Του άρεσε περισσότερο απ'όσο νόμιζε.Αυτή διέκοψε το φιλί τους και τον κοίταξε στα μάτια "στο υπόσχομαι όλα στα υπόσχομαι.Ηθελα τόσο να το κάνω αυτό.Καλό ταξίδι και να προσέχεις." της άφησε ακομα ένα πεταχτο φιλί στα χείλη
"Το ίδιο ισχύει και για εσένα"
Απομακρύνθηκε από κοντά του και έφυγε με ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη της.Λίγο πριν βγει γύρισε να τον δει της έκλεισε το μάτι με νόημα.Αυτό που έγινε ήξεραν και οι δύο ότι θα έμενε μεταξύ τους και ότι δεν θα μπορούσε να ξαναεπαναληφθει.
Πλησίασε το παράθυρο του και κοίταξε την Αθήνα.
Και τώρα ΣΥΡΟΣ σκέφτηκε.

Γεια σας και πάλι ,είδαμε και λίγο από τη ζωή του Στέργιου.Το επόμενο κεφάλαιο θα είναι στη Σύρο.Πως σας φάνηκε ο Στέργιος;
Φιλάκια τα λέμε στο επομενο