Dochter van... (on hold)

Lopen of blijven

Wat moest ik doen lopen of blijven.
Ik merkte dat ik nu ook naar de jongen aan het staren was.
Ik werd een beetje misselijk van het staren of was het iets anders.
Ik moet me blijven concentreren lopen of blijven.
Het was alsof het lot de beslissing voor mij maakte.
Ik werd misselijk en voelde me weg glijden.
Het laatste wat ik mij herinner is dat alles zwart en rood werd.

Waar ben ik?
Wat is er gebeurd?
Waarom zie ik niets?
Dan merk ik dat ik mijn ogen gesloten heb.
Ik luister eerst of ik niets hoor.
Ik hoorde iemand zwaar en paniekerig ademhalen.
Er was ook nog iets anders maar ik kan het geluid niet thuisbrengen.
Het is een luid geluid dat soms een beetje sneller en een beetje trager gaat.
Ik probeer na te denken wat het zou kunnen zijn.
Ik denk en denk dan weet ik het.
Ik herinner het me van toen papa in het ziekenhuis lag na mama haar verdwijning.
Mijn papa werd depressief en stortte zich op zijn werk tot hij letterlijk instortte.
En gewoon viel op een bepaald moment.
De dokter zij dat het was door het slaap gebrek dus met andere woorden hij was over oververmoeid.
En stortte in.
Zins dien doet hij iets rustiger aan.
Maar hij stort zich nog steeds op zijn werk.
Het geluid was een hartmonitor.
Ben ik in het ziekenhuis?
Hoe ben ik hier gekomen?
Heeft die jongen de ambulance gebeld.
Waarom ben ik flauwgevallen?
Heeft iemand mij misschien neer geslagen?
Nee dat zou ik nog weten.
Zou ik dat nog weten?
Wat weet ik eigenlijk nog?
Ik wil mijn ogen opendoen maar wie staat er naast mijn bed.
Wie ademt hier zo zwaar?
Wie staat er naast mijn ziekenhuisbed.
Waarschijnlijk mijn vader.
Ze hebben hem waarschijnlijk opgebeld toen ik binnen gebracht werd.
Maar zelfs nu ik dit weet.
Wil ik mijn ogen nog niet openen.
Wat als het niet mijn vader is die naast mijn bed staat?
Wat als het iemand anders is?
Die jongen misschien maar als hij naast mijn bed staat kan ik hem moeilijk negeren.
Toch???
Of het is niet mijn vader en niet de jongen?
Ik denk weer te veel.
Ik moet mijn ogen open.
Net als ik dat besloten heb hoor ik de deur open gaan.
Ik hoor iemand de kamer binnenkomen en de deur achter zich sleuten.
Het is waarschijnlijk een man want de tred van de persoon die net is binnengekomen  is zwaar.
De man met de zware tred doet zijn mond open en zegt' Uw dochter zal zodra weer wakker worden maar er is een probleem'
De man naast mijn bed blijkt toch mijn vader te zijn.
Ik ben heel opgelucht met deze ontdekking.
Mijn vader geeft een antwoord aan de dokter ook al heeft hij niets gevraagd 'Wat is het probleem?'
De dokter antwoord 'Er was geen reden voor uw dochter om flauw te vallen.'
Dit had ik niet verwacht.
Waarom ben ik dan flauwgevallen