When, Goodboy Married With Me Secretly.

Chapter 21

Nakaupo lamang ako ngayon sa office ko
Walang ibang pumapasok sa isip ko kundi ang kalagayan ni Rain
*Beep*
Gising na si Rain...
-Dad
Wala sa Oras na napatakbo ako
Thanks God she's alive
Pagkarating na pagkarating ko sa Parking lot ay mabilis kong pinatakbo ang aking sasakyan  papuntang Hospital....

*Hospital*

Kinakabahan ako na naeexcite
Sh*t!!

Ngayon pa ako kinakabahan,
Huminga Muna ako ng malalim
Ano kaya magiging reaction niya
Magagalit? Maiinis? Wala akong Paki Basta Makita kolang siya...
Pagkabukas ko ng pintoan ng kwarto ni Rain ay naabutan ko silang masayang naguusap ,Hindi ko mapigilan hindi mapangiti totoo nga Buhay siya saka nakakangiti

I missed her smiles so bad!!
Dahan dahan akong naglakad palapit sa kanya

Binalingan ako ng tingin nila dad
Ngunit deritso ako kay rain

"Rain..." Untag ko

Oo alam ko he mad at me
At ako ang may kasalanan lahat
Kunot ang noo niyang nakatingin sakin saka parang kinikilala niya ako

What problem of my face?

"I miss you!" Sabi ko saka siya hinagkan sh*t naiiyak ako
Nakangiting kumalas ako sa kany
Blanko ang expression niyang nakatingin sakin
"Mom, sino po siya?" She asked
Nabato ako
Dont tell me?

"I'm Paul, remember? I'm your hus-"

"Rain,Shes your friend,Paul.." winter said

"Hi, Paul.." nahihiyang sabi ni Rain

I bit my lower lips saka binalingan ng tingin sila dad
Malungkot ang mga mukha nito at parang sang ayon sila sa pakilala sakin ni Winter

"Dad..." Tawag ko

He just nod

"Excuse lang..." Sabi ni dad
Saka niya ako sinenyasan sa labas

Sumunod ako sa kanya

"Paul, my daughter has a temporary amnesia.."

"......."

"At hindi ko masisisi ang kuya niya kong gayon ang pakilala ni Winter sayo, beside nalaman ko sa kaibigan niya na naglayas siya,Paul please give her some space masyado mong nasaktan ang anak ko.." then he went inside

Sh*t nanghihinang naupo ako Wala na wala na she forgot me
Paano na? Naiiyak lang ako then I just found myself wiping my tears!

Lagi na lang ba akong magpaparaya?
Kelan ba ako sasaya? Naging mabait naman ako .
Sumilip ako sa sliding window ng room ni Rain and there
Masaya sila naguusap hingang Malalim .

Shes happy and I'm the reason why she's sad at kasalanan ko rin kong bakit siya naaksidente kabarayan na siguro ang paglimot niya sakin sa lahat ng pasakit dulot ko.

Napayuko lamang ako ,
"Paul.." si mom Hindi ko namalayan na nasa labas na pala silang tatlo

Napaayos ako ng tayo saka medyo pinunasan ang mukha kong may kaunting luha..
"Ikaw Muna bahala sakanya..." Mom tapped my back

Tinanguan lamang ako ni dad si winter naman Iniisnob lang ako
"Sige po..."

Mahinang naglalakad ako tungo sakanya she smile at me innocently

"Paul!" He called my name.nahihiya siya .
I bit my lower lips I missed her so much

"Sabi nila dad, bestfriend daw tayo.."she said while smiling
I bitterly smile

"Oo naman Hindi mo ko naalala?"

She pouted

D*mn

"Kong naalala Kita Di siguro ako nahihiya sayo..."she laugh
Kong alam mo lang rain..

"Ilang years naba tayong magkaibigan?" She seriously said
Mabibigat na bumuntong hininga ako..1year and 2months na tayong Kasal..

"2yrs."

"Sorry paul ..." Malungkot niyang sabi

"Huh? Bakit ,naman?"medyo pinagsigla ko ang voice ko para Hindi niya ako mapansin nagpipigil lang ng iyak....

"Because I dont even remember you...."

"Haha.dont worry it's just temporary for sure....Babalik din ang alaala mo.."
I smiled to cover my sadness...