Long nights - x

𝙷𝚘𝚘𝚏𝚍𝚜𝚝𝚞𝚔 5 - Oppassen

De regen van vorige week heeft zich laten vervanger door prachtige sneeuwvlokken en daar kan ik maar al te graag van genieten. Het geluid van krakende sneeuw onder mijn voeten geeft me altijd een relaxed gevoel. Best apart hè? Na ja ik ben altijd al apart geweest.

Jammer genoeg loop ik nu niet in de sneeuw, nee ik loop door de drukke schoolgangen. Van links en van rechts halen mensen me in. Soms beuken er mensen tegen me op. Ze komen van voor en van achter. Het lijkt wel of iedereen haast heeft. Toch blijf ik stug op mijn eigen tempo lopen.

Er komen drie grote toetsen aan deze week waar ik nog hard voor moet leren. Het nadeel is alleen dat ik de aankomende dagen op mijn zusje moet passen. Als ik op haar moet passen heb ik geen tijd om te leren. Het frustreert me enorm dat mijn ouders hebben besloten om deze week een weekje op vakantie te gaan.

Eindelijk kom ik bij mijn kluisje aan. Gefrustreerd gooi ik mijn boeken in het kluisje en een diepe zucht verlaat mijn mond. "Is er iets aan de hand?" Een maar al te bekende stem begint tegen me te praten en in een fractie van een seconde hang ik om zijn nek. "Hey Josh, nou ja er is niet echt iets ernstigs aan de hand." Antwoord ik wanneer ik hem los heb gelaten. "Uhm oké dan, heb je al geleerd voor de toetsen?" Vraagt Josh. "Dat is nou juist het probleem-!" "Er is dus wel iets aan de hand. Wat voor probleem heb je?" Onderbreekt hij me.

"Kijk, het probleem is dat mijn ouders op vakantie zijn. Er drie grote toetsen komen. En dat ik tegelijk moet leren en oppassen op mijn zusje!" Josh pakt mijn hand. "Dan kan ik toch oppassen en dan kan jij leren. We weten allebei dat ik toch alles al ken." Voordat ik kan antwoorden drukt hij een kus op mijn voorhoofd. "Tot vanavond Vaness!" Zegt hij er achteraan. "Je moet om vijf uur bij me thuis zijn!" Roep ik nog snel naar hem. Vanuit de verte zie ik nog maar net dat hij zijn duim opsteekt.
----
"Wanneer komt Josh?" Vraagt mijn zusje voor de honderdste keer. Geïrriteerd rol ik met mijn ogen. "Hij kan elk moment komen." Vertel ik haar. Enthousiast begint ze verder te kleuren. Ze is een tekening aan het maken van haar en Josh. Terwijl Julia bezig is met haar tekening ben ik aan het leren. Voordat ik begon dacht ik 'hoe moeilijk kan het zijn om een hoek te bereken' blijkbaar erg moeilijk.

Wanneer de deurbel gaat voel ik me opgelucht. Rustig sta ik op om naar de deur te lopen maar Julia is er eerder dan mij. "Josh!" Krijst ze uit wanneer ze de deur openmaakt en de bruin harige jongen voor de deur ziet staan. "Hey Juul." Zegt Josh terwijl hij haar optilt en vervolgens naar binnen loopt. Wanneer hij bijna bij me is zet hij Julia weer op de grond en geeft me een kus. Een korte maar toch waardevolle kus. "Ieuw jullie zijn vies!" Josh en ik beginnen te lachen. Dit kan nog een lange avond worden.