Ölüm Meleğim

Giriş

Bir cam parçasını aldım ve dikkatlice incelemeye başladım.Keskindi ve muhteşemdi.Kendisine çarpan ışıkları sanki binlerce renk çarpıyormuş gibi yansıtıyordu.Dudaklarımı araladım ve "Defne" diye fısıldadım.Onun duymayacağını biliyordum ama söylemek beni rahatlatmıştı.Onun adını duymak bile güzeldi.Göz yaşlarımı yavaşça sildim ve aynadan kendime baktım.Artık o eski adam değildim ve hiçbir zaman olamazdım.O adam yaşlanmış ve işe yaramaz bir adama dönüşmüştü.Ayna aslında bir yalancıydı.Çünkü bana gösterdiği adam 20'li yaşlarındaydı oysa ben kendimi 90 yaşında gibi hissediyordum.Saçım sakalım birbirine karışmıştı ve bakımsızdım.Son zamanlarda kendime hiç bakmamıştım.Nasıl olsa kimsenin umrunda değildim.Sadece bugün için kendime bakmaya söz vermiştim.O yüzden cam parçasını bir kenara bıraktım ve duş aldım.Traş oldum, saçımı kestim.En güzel kıyafetlerimi giydim.Bugün buluşma günüydü. Onunla buluşacaktım sonunda. Parfümümü iyice sıktıktan sonra hazır olduğuma karar verdim.Camımı araladım.İçeriye güneş girdi.Sadece bir anlığına yeniden o eski adam oldum. Sanki hiçbir şey yaşamamışım gibi.O his geldi gibi geçti.Eski bir resmi cebimden çıkardım ve baktım. Neredeyse resmin bütün renkleri akmıştı ama resimdeki kendini belli ediyordu.Resmi aynanın kenarına sıkıştırdım ve dikkatlice incelemeye başladım.Sonra o cam parçasını yeniden elime aldım.Keskin ucuna yeniden baktım.Bir insanın hayatını kolayca alabilecek kadar sivriydi. Tereddüt etmemeliydim.O yüzden bütün güzel anılarımı düşünmemeye çalıştım.Sadece kötü olanlara odaklanmalıydım.Aklıma kavgaları getirdim, kötü sözleri.Onu son görüşümü.Saçlarını, kokusunu, sesini. Sonrası gerçekten çok basitti.Cam parçasını bileğime sapladım ve dirseğime doğru çekmeye başladım. Canım acıyordu ama durmadım.İşim bittiğinde ayakta duramıyordum. Duvarlara kan fışkırıyordu ve görüşüm gittikçe kırmızılaşıyordu ve ben sadece onu düşünüyordum.Beynime sahip olduğum birkaç dakikam kaldığının farkındaydım ve o an hayatımın film şeridi gibi geçmesini istedim.Neler yaptığımı görmek için.Onun yerine onunla geçirdiğim zamanlar geçti.Onca güzel anıyı görmek beni pişmanlığa itti. Ayağa kalkmaya çalıştım ama olmadı. Her taraf bu kadar kırmızı mıydı yoksa beynim sadece kırmızı rengini mi algılıyordu?Birkaç saniye sonra bütün görüntü gitti.Yerinde sadece anılar kaldı.