Hate vs Love

Chapter 14

Μελίσσα POV

{...}

Επιτέλους ήρθε η ώρα για το sleepover δεν μπορούσα να περιμένω άλλο! Ετοίμασα μία τσάντα με τα απαραίτητα και κατέβηκα κάτω που ήταν η μαμά μου και φυσικά ο πρωτότοκος του Λούσιφερ!

Μ: Μαμά εγώ φεύγω!

Μα: Εντάξει που θα είσαι στου Τόμας;

Μ: Μαμά έλεος επειδή έτυχε εκείνη την μέρα δεν σημαίνει ότι θα το κάνουμε ρουτίνα!

Μα: Καλά παιδάκι μου ηρέμησε! Που θα πας να ξέρω.

Μ: Στην Κάρα θα είμαι. Αν θες κάτι μην με πάρεις. Γεια!

Βγήκα από το σπίτι πριν καν προλάβει να μου πει κάτι. Ποιος την άκουγε πάλι! Προχώρησα αλλά το σύμπαν με μισεί κι έτσι έπεσα πάνω στον βλάκα που έβγαινε εκείνη την ώρα από το σπίτι του. Γαμώτο! Πολύ ωραίος είναι! Σίγουρα θα πάνε μόνο στο μπαρ;

Κι εσένα τι σε νοιάζει;

Ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο! Τι θες εσύ τώρα!; Φυσικά και δεν του πέρασα απαρατήρητη!

Τ: Που πας τέτοια ώρα;

Μ: Το ίδιο θα σε ρωτούσα κι εγώ!

Τ: Να μην σε νοιάζει!

Μ: Κι εσένα!

Πήγα να φύγω αλλά με άρπαξε από το μπράτσο και με έφερε κοντά του. Βρε μανία να είμαστε σε κοντινή επαφή!

Τ: Δεν μου είπες όμως που πας;

Μ: Στην Κάρα πάω εντάξει; Γιατί τόσο ενδιαφέρον;

Τ: Γιατί είναι πολύ αργά για να κυκλοφορείς μόνη σου. Μπες μέσα θα σε πάω εγώ.

Θα με πάει αυτός; Τι στο καλό; Από πότε έγινε ο προσωπικός μου σοφέρ; Να πάω λέτε ή όχι; Μπα όχι δεν υπάρχει περίπτωση. Από την άλλη έχει δίκιο ότι είναι λίγο αργά και η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι να περπατάω. Τέλος θα πάω!

Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα στο αμάξι. Βολεύτηκα στο τέλειο κάθισμα του υπέροχου αυτοκινήτου του και γύρισα να τον κοιτάξω. Με κοιτούσε είδη.

Τ: Ομολογώ δεν περίμενα να δεχτείς κατευθείαν!

Μ: Ομολογώ βαριέμαι να πάω με τα πόδια!

Αρχίσαμε να χαζογελάμε μέχρι που έβαλε μπρος και ξεκινήσαμε. Του έριχνα κλεφτές ματιές αλλά τίποτα παραπάνω. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες μαζί του. Νιώθω τόσο ωραία αλλά ξαφνικά μπορεί να κάνει κάτι και να με οδηγήσει στα ακριβώς αντίθετα συναισθήματα!

Σταμάτησε το αμάξι γιατί είχαμε φτάσει στο σπίτι της Κάρα.

Μ: Ευχαριστώ που με έφερες.

Τ: Δεν κάνει τίποτα.

Μ: Θα τα πούμε λοιπόν!

Του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο το οποίο του έφερε ένα αστραφτερό χαμόγελο. Βγήκα από το αμάξι και τον χαιρέτησα για άλλη μια φορά. Μα γιατί το έκανα αυτό; Δεν έχω ιδέα! Πήγα στην πόρτα και την χτύπησα. Άνοιξε την πόρτα η Κάρα με ένα κουτί χαρτομάντιλα. Ωχ κατάλαβα θα περάσουμε τέλεια!

Τόμας POV

Με φίλησε πάλι! Δεν το πιστεύω! Καλά εντάξει στο μάγουλο με φίλησε αλλά και πάλι είναι μια πολύ καλή αρχή. Ήμασταν στο μπαρ και τα πίναμε. Εγώ ζαλιζόμουν λίγο αλλά ήμουν αρκετά καλά. Ο Τζάκσον δεν είχε πιει καθόλου. Ο Έρικ πάλι ντίρλα ήταν κι εκεί που χόρευε και διασκέδαζε ήρθε στην μπάρα κι άρχισε να κλαίει και να λέει το πόνο του για δωδέκατη φορά!

Ε: Μα γιατί δεν με θέλει!; Πείτε μου τι δεν έχω! Δεν είμαι εγώ και γαμώ τα παιδιά ρε; Δεν έχω εγώ κατακτήσεις!; Όποια θέλω μπορώ να έχω εγώ ρε!

Τζ: Εκτός από την Κάρα.

Ε: Γιατί δεν είπε ναι πείτε κι εσείς ρε! Γιατί με βασανίζει!

Πήρε το μπουκάλι με το ουίσκι που είχε μείνει και το κατέβασε όλο. Καλά πάει αυτός τέλος! Πήραμε και δεύτερο μπουκάλι και μετά κι άλλο και πίναμε και μετά αρχίσαμε να κάνουμε πράγματα που δεν θα ήθελα να συζητήσω τώρα!