Μόλις τέλειωσε η απονομή όλοι πετούσαν τα καπέλα τους, τς εργασίες τους και ούρλιαζαν ότι τους βασάνιζε όλα αυτά τα χρόνια μέσα σε αυτούς και εγώ.
Επιτέλους φτάσαμε στο τέλος αυτού του καθημερινού μαρτυρίου που ονομάζουν σχολείο, δεν λέω ότι τα πάντα σε αυτό το μονοπάτι ήταν άσχημα εννοώ μου χάρισε ένα ανεκτίμητο δώρο τα κορίτσια, τις D.R.P που αυτές και μόνο ήταν ικανές να διορθώσουν κάθε κατάσταση.Mom: Vana μου εγω πρέπει να φύγω γιατί είπα στον Mark ότι θα γυρίσω το συντομότερο δυνατόν και η επόμενη πτήση φεύγει σε μια ωρα. Πάρε αυτό
*μου λέει και μου δίνει ένα φάκελο*
Έχει το εισιτήριο σού για το Σεούλ, την διεύθυνση του διαμερίσματος σου, τα κλειδιά και κάποια χρήματα.
Όταν προσγειωθεί το αεροπλάνο σου θέλω να με πάρεις κατευθείαν τηλέφωνο. Εντάξει μωρό μου;V: Ναι εντάξει δεν χρειάζεται να ανησυχείς για εμένα. Δώσε χαιρετίσματα στον Mark και φίλα τα μικρά για εμένα.
Mom: Φυσικά και θα το κάνω. Σ'αγαπώ γλυκιά μου θα τα πούμε σύντομα.
Μου λέει και χάνεται στο πλήθος.E:Ειι!Vana! Θα έρθεις μαζί με τούς δικούς μου για φαγητό;
Λέει βγάζοντας με απο την αμήχανη θέση μου.
V:Εμμ ναι έρχομαι
Με τραβάει από το χέρι προς την οικογένεια της και μου ψιθυρίζει στο αυτί
Ε:Μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε θα δεις.
V:Το ελπίζω
Απαντάω διστακτικά*Την επόμενη μέρα*
E:Είσαι έτοιμη; Πρέπει να φύγουμε σε λίγο.
V:Ναι. Evdo να σε ρωτήσω κάτι;
Ε:Πρακτικά το έκανες ήδη.
V: Σοβαρά τώρα;
Ε: Και ναι το ξανακανες.
V: Καλά άστο.
Ε: Έλα απλα σε πειράζω. Πες μου.
V: Εε να απλά τώρα δεν θα είμαστε κάθε μέρα μαζί και δεν ξέρω τι θα κάνω. Εσύ Evdo πιστεύεις ότι θα σπάσουμε σαν παρέα;Τότε η παλάμη της προσγειώνεται με δύναμη στο κεφάλι μου.
V: Αουτς!!
E: Γιατί κάθε φορά πρέπει να πλημμυριζεις το ωραίο σου κεφαλάκι με βλακείες;
Μετά από τόσα χρόνια πιστεύεις ότι θα σπάσουμε; Έχουν μπει πολλά άτομα ανάμεσα μας και το έχουν προσπαθήσει, έχουμε περάσει μέρες ακόμη και βδομάδες ολόκληρες χωρίς να ανταλλάξουμε την παραμικρή κουβέντα αλλά να εδώ είμαστε μαζί πάντα καταλήγουμε μαζί και πάντα θα το κάνουμε .
Οπότε μην σκωτιζεσαι για τέτοια πράγματα. Επικεντρωσου τώρα στο όνειρο για το οποίο ετοιμαζόμαστε από οκτώ χρόνων έχουμε ρίξει αίμα δάκρυα και ιδρώτα η κάθε μια ξεχωριστά στο δικό της τομέα για να γίνουμε αυτό που είμαστε και τώρα είναι καιρός να δουν κι άλλοι αυτό που δημιουργήσαμε.
V:Ευχαριστώ για όλα Evdo
Αυτό ήταν το μόνο που μπορούσα να πω
E: Ναι ασε τα δάκρυα τώρα και πάμε κάτω γιατί έχουμε και ένα ταξί να περιμένει την μεγαλειοτητα σου.
YOU ARE READING
DREAMERS (bts)
FanfictionΈξι κορίτσια κάπου κλειδωμένες σε ένα σχολείο θηλέων στην Αμερική αντιμετωπίζουν μαζί την ζωή από μικρές όλες με το ίδιο όνειρο να επιστρέψουν στην πατρίδα τούς και να τα καταφέρουν ως συγκρότημα.