သူငယ္ခ်င္းေလး မပူစီ

သူငယ္ခ်င္ေလးမပူစီ: 11

မိုးရည္ရြဲရြဲနဲ႔ အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာေတာ့.....

ဟဲဟဲ omma......

Jmomma: ဟဲ့ chim သမီးဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္း

စိုကုန္ၿပီးကြယ္..ထီးပါမသြားဘူးလာ.....

ပူစီ: nae..omma

ပူစီေလးေခါင္းငံု႔ကာေျဖေတာ့...jmommaလည္းသူမ
နဖူးေလးစမ္းကာ....

Jmomma:  မိုးေရေတြစိုလို႔ေနမေကာင္းျဖစ္ေနမယ္
သမီး..မ်က္ႏွာနီလို႔ပါလား...

အမေလးေသၿပီးငါ့မ်က္ႏွာနီေနတာတဲ့လား သူမchim
ကိုလွည့္ေတာ့ က်မကိုျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနေတာ့..

ဒုတ္..ဒုတ္...ဒုတ္...
သူမအၾကည့္ခ်င္းလြဲလိုၿပီး....

ပူစီ: သမီးအဆင္ေျပပါတယ္
ဆိုၿပီး သူမအခန္းေပၚသို႔ လၽွင္ျမန္စြာေျပးတက္သြားေလၿပီး
Jmomma:  chim သားပူစီနဲ႔စကားမ်ားလာသလား

Jm: omma ကလည္း...ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.....မိုးေရထိလို႔ေနမွာေပါ့...

သားနားခ်င္ေနၿပီးomma...

Jmomma: ေအေအ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ..ေဆးေလးဘာေလးေသာက္ေနာ္ chim...

Chimလည္းေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီးကာအိမ္ေပၚထပ္သို႔...

ေရခ်ိဳးေနရင္းက ပူစီေတြးမိေနသည္ သုမမ်က္ႏွာနီရတဲ့ေၾကာင္းေလး.....

မိုးေရးထဲမွာ ဘြတ္ဖိနပ္အမဲေရာင္းႀကီးႀကီးကိုစီးၿပီး
ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔သူမေလးပူစီ....
အေနာက္က ဖိနပ္ဂြင္းဆြတ္ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ေကာင္ေလး
တေယာက္.....ေသာသူchim

Chimကလည္းသူမေနာက္တပ္က်ပ္မကြားလမ္းေလၽွာက္ေနသည္....ရုတ္တရက္သူမရပ္လိုက္ေတာ့
ေနာက္ကchimလည္းအရွိန္မထိန္းႏိုင္ပဲ ..သူမကိုတိုက္မိၿပီး.....သူမေမွာက္ရက္က်ေတာ့မည့္ခ်ိန္

သူမခါးေလးဆြဲထားလိုက္ႏွင့္ၿပီး.....
ကတ္တရာလမ္းမႀကီး မိုးေရးေတြေၾကာင့္ေခ်ာ့ေမြ႕ေနၿပီး
Chimသူမခါးေလးကိုလွမ္ဆြဲေပမဲ့...ဘြတ္ဖိနပ္ႀကီးက
တပတ္လည္ျပန္ကာ သူ႔ရင္ခြင္ကို ခေလးငယ္တေယာက္သကဲ့သို႔....ေရာက္ေနခဲ့တယ္ေလ..
ထိုအခ်ိန္သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္မိသည္.....
အရင္တိုင္းလို..ႏႈတ္ခမ္းေလးကပန္းဆီေရာင္သန္းမေနပဲ
မိုးေအးေအးအရွိန္ေၾကာင့္ရယ္လားမသိ.....
ထူထယ္ႏႈတ္ခမ္းတို႔မွာ...ျဖဴေဖြးေဖြးနင့္ ...မ်က္ႏွာမွာလည္း
မိုးသီးေလးေတြတြဲခိုလို႔.....
ဒါဟာလည္း..တမ်ိဳးဆြဲေဆာင္မႈရွိေနျပန္သည္......