Bloody Mary Academy

BMA #1

Once you're in, there's no way for you to turn back

"I'm really sorry, your mother didn't make it," the doctor said. Matapos nitong magsalita ay dali-dali itong umalis.

Hindi! Mommy is alive... She's with me a while ago.

"P-please... help my mother. Money? Babayaran kita kahit magkano... just help my mom. Please." Lumuhod ako, nagbabakasakaling babalik siya sa oras na sabihin ko'ng hindi magiging problema ang pera pero wala dahil nagpatuloy pa rin siya sa pag-alis. I need my mom! She's all that I have.

How come? She's with me a while ago! Just a while ago! Nagpaalam lang ako para pumunta sa C.R. How come she's dead? She's not on a critical condition, so how come she'll die?

Wala na akong nagawa kung 'di ang umiyak nang umiyak. So, ako na lang mag-isa ulit? Pumasok akong muli sa loob ng kwarto ni Mama. Payapa at maaliwalas ang ekspresyon niya habang sarado ang mga talukap ng mga mata. Mama?

"Mommy ang daya-daya ni'yo po. Alam mo naman na wala na akong kasama maliban sa 'yo tapos nang iwan ka pa." I can help but to cry over and over again. Iyak, hikbi ang ginawa ko. Umaasa na baka maawa sa akin si mommy at bumangon; at sabihin na nagbibiro lang siya... na hindi siya patay.

Hindi ko matanggap na... wala na 'yong kaisa-isahan kong kakampi sa buhay. Ang sakit.

Pumasok ang mga Nurse para kuhanin si Mom but I hugged her and I cried again. Hindi nila maaaring kuhanin ang mommy ko!

"N-o... No you're not taking her! You're not taking my mother..." Pinilit kong harangan sila para hindi nila makuha si Mom pero hinila at hinawakan nang mahigpit ako ng isang Nurse.

"B-bitawan mo ako! Ano ba! I'm the legal guardian kaya ako ang magsasabi kung kailan ni'yo siya kukuhanin! Bring back my Mom... bring back my mom. Please..." Binitawan ako ng lalaking Nurse dahil halos nakalumpasay na ako. 

"B-bring back my mom..." Paulit-ulit lang ako nang sinasabi.

Not until someone tapped my back. Tiningnan ko kung sino.

"Anak..." My father-- Our misery. How dare him!

"A-anong ginagawa mo dito? Stay away from me!" Itinulak ko siya gamit ang natitira kong lakas. Hangga't maaari ay ayoko ko siyang makita. Not now. Not ever.

"Anak, it's okay. Everything's gonna be alright." Everything? Sinong pinatatawa niya? Pilit niya akong niyayakap pero nagpupumiglas ako gamit ng natitira ko pang lakas.

"Paanong magiging maayos ang lahat! Don't you dare say it. Kailan man hindi na magiging maayos ang lahat. Wala na si Mommy!" I cleared my throat. "Oh, I forgot! You don't fucking care for us... At sinong anak ang tinatawag mo? She's dead ten years ago," I said coldly as I vanished from the room.

Dapat isinama na lang ako ni Mommy. Masaya siguro do'n.

It's been 3 days since my mom passed away. Inasikaso namin ang lahat ng tungkol sa burol niya. The day my mom died, I went to the rooftop of the Hospital but when I was about to jump over, may malakas na hangin ang pumigil sa 'kin. And I just started crying again--It was mom... Just like her warm hug. She's still securing me. That's why I'm trying to live for her. Just for her.

"Nakikiramay ako Julienne."

Some of my classmates are here. They're mourning for me. Tatlong araw na rin simula nang magpakita ang talipandas kong ama. And every time he'll be here, itataboy ko siya. My mom doesn't deserved him. We don't deserved him like he don't deserve us. And we don't need him. I've lived for several years and I still can for another more year. His existence  doesn't even matter. Yes, it doesn't.

Ang lakas talaga ng loob niya at nandito na naman siya! Ano ang hindi niya maintindihan sa salitang hindi ko siya kailangan?

"Anong ginagawa mo dito? Hindi ka kailangan dito. Umalis ka na bago pa ako mapilitan na ipagtabuyan ka ulit." Kalmado kong pakiusap sa kaniya--To him. I'm tired arguing with him.

"Anak... hayaan mo man lang ako makiramay. I just wanted to see her. You're still my responsibility. I'm still your father," he said almost sounded pleading.

Responsibility? My father? Kailan pa?

"Since when? Baka nakalilimutan mo'ng ikaw ang umalis at iniwan kami ten year ago! And father? I don't need one! Dahil wala ka ng mga panahong sabik ako sa isang ama. The day you left us, wala ka nang responsibility sa amin. I don't need a father like you--" He shut me up by slapping me. Great! Just great. How dare him! 

Pagak akong tumawa at muling nagsalita.

"You just made me hate you even more," I said coldly to him and left him.

Umalis muna ako sa bahay. Sorry mom, I just need an air to breathe. Just for now.

Pumunta ulit ako sa rooftop but this time sa school mismo namin. I'm not planning to jump, I need some space, air and time to cope up with this. With this bullshit!

"Sana ikaw na lang ang nawala! At hindi ang mommy... sana ikaw na lang ang namatay!" Sigaw ko. I'm shouting my hearts' out.

Matiwasay na nailibing si Mommy. I'm with my mom's lawyer together with my asshole father.

"As far as your mom's will is concern, sa 'yo naman lahat naipamana. The problem is, since you're still a minor that means your father has your custody. And also, according to your mom's will, not until you turn 18 years old, hindi mo pa magagamit ang pera," The lawyer explained.

Money? I don't care. I still my insurance money. Ang hindi ko maintindihan ay bakit sa pangangalaga ng talipandas kong ama ako mapupunta! I don't need him.

"Sir, I don't need him. And as far as I'm concern here, he's not my father. He'll never be." Sinabi ko lahat ng 'yon habang nakatingin sa mga mata ang ama ko raw. Masaktan ka. I don't fucking care.

"According to the papers. Your mom and him are still married. None of them filed an annulment."

He's joking. Seriously. This is bullshit.

"Babawi ako anak."

"Sa Bloody Mary Academy ka na papasok anak. You're safe there."

Natatawa na lang ako kapag naaalala ko 'yong sinabi niyang babawi siya. Ipatatapon niya pala ako.

"It is okay as long as I'm far away from you."

Binagtas namin ang daan. It's been 2 hours drive and we're not yet there. Ayoko magtanong. Ayoko siyang kausap. Sorry if sounded bitchy. Hindi ninyo naman siguro inaasahan na magiging mabait ako sa kaniya despite ng nangyari.

"We're here!" he said with a smile on his face. I know na masaya ka kasi maipatatapon mo na ako. Tsk. Binuksan at bumaba ako mula sa sasakyan. Unang sumalubong sa akin ang sariwang hangin sa paligid. Napalilibutan ito ng iba't ibang uri ng mga halaman at puno. Sandali ako na pumikit at dinama ang gano'ng pakiramdam. Matapos ay muling naglakbay ang aking paningin sa paligid--Isang lumang gate na gawa sa metal ngunit.

Masyado namang na-enjoy ng school na 'to ang pangalan nila dahil tila may dugo pa sa pinakapangalan ng school. Creepy.

Bloody Mary Academy
'Once you're in there's no way for you to turn back'

Ang dami talagang gimik ng mga eskwelahan ngayon. Basta makakuha lang ng mga batang mage-enroll kung anu ano na lang ang pinapasok na gimik.

"Pumasok ka na anak. Kapag tinanong ka sabi mo lang na ikaw ang bagong transferee." Anak? Tss. Tumingin lamang ako sa kaniya at matapos ay nagsimula nang ihakbang ang kanan kong paa pasulong.

As if I don't know what to say. Psh. I just ignored him and started walking to the gate.

What's with this school? At dito ako napiling itapon ng talipandas kong ama?