Çalan alarmın sesi kulaklarımı tırmalarken isteksizce açtım gözlerimi. Daha az önce ertele tuşuna basmıştım oysa. Ne ara tekrar çalmıştı ki?
Başımı yastıktan kaldırıp masanın üzerinde ki telefonuma uzandım. Bir kez daha ertelemeye zamanım olmadığı için alarmımı kapatıp isteksizce ayağa kalktım.
Yataktan kalkıp lavaboya doğru giderken içimde zerre kadar işe gitme isteği yoktu.
Ama başka ne yapabilirdim ki? Çalışmalıydım. Bakmam gereken bir annem vardı. O söz konusuyken çalışmak zorundaydım.
Hayat eskisi kadar kolay değildi.
Aynanın karşısına geçtiğimde bir müddet solgun yüzüme baktım.
''Olduğundan daha mı yaşlı görünüyorsun, Youngjae? Oysa ki henüz otuzlu yaşlarındasın.'' diye geçirmeden edemedim içimden.
Sonra musluğu açıp hızla akan suyu avuçlarımın arasına aldım. Ardından art arda bir süre yüzüme götürdüm.
Yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra banyodan çıkıp odama döndüm.
Dolabımı açıp kıyafetlerime göz attım.
Askıda sırasıyla dizilmiş bir sürü takım elbise duruyordu, ama hepsi son derece sadeydi. Bundan yıllar önce sahnede giydiğim parlak ve havalı takım elbiselere benzemiyordu hiçbiri.
Gözümde hiçbirinin diğerinden farkı olmayan takım elbiselerden birini alıp dolabın kapağını kapattım. Ardından üzerimde ki yarım kollu tişörtü çıkartıp yatağa attım. O sırada nedensizce vücuduma bakmak istemiştim.
Yüzüm gibi bedenimde mi solgun görünüyordu merak etmiştim belki de. Hemen karşımda duran dolabın aynasından kendime baktım.
Evet, bedenimde solgun görünüyordu sanki.
Yıllar önce canlı olan ben, şimdi tam olarak yaşamak için yaşıyor gibi görünüyordum.
Bir grubum vardı. Altı yakın olduğum insana sahiptim.
Sonra grubumuz dağıldı.
Üzerinden uzun diyebileceğim yıllar geçti. Ama ben hala bir şeyleri çok fazla özlüyordum.
En çokta Onu özlüyordum.
Neredeydi?.. Ne yapıyordu?..
Bilmek isterdim, en çokta şu anda kiminle olduğunu.
Belki evlenmişti, ya da benim gibi ailesinden biri ile yaşıyordu.. Kız arkadaşı da olabilirdi. Bilemiyordum.
Ama benden sonra hayatına devam ettiği kesindi. Bende aynısını yapmıştım çünkü.
Acaba.. Beni hatırlıyor muydu? Zaman zaman geliyor muydum aklına?
Ah, zihnim onlarca soru soruyordu kendine.. Ama hiçbirine cevap bulamıyordum.
Solgun bedenim ve ondan kalır yanı olmayan yüzüm.. Tanır mıydı beni karşısına çıksam?
Sorular ağır gelmiş olmalı ki yatağıma otururken buldum kendimi.
Daha fazla düşünmek istemiyordum ama kendimi de durduramıyordum.
İnsan bir kere düşünmeye başladı mı daima kendini geçmişin derinliklerinde bulurdu.
Onu özlediğimi fark etmiştim.
Jaebum'u çok özlemiştim. 2Jae olmayı çok fazla özlemiştim.
