Kelly kendi halinde sakin bir yaşam sürüyordu.Fakat hayatı umduğu gibi devam etmedi.Peki düşünün, bir yansıma insanın hayatını ne kadar değiştirebilir?
"OF! Bir gün olsun huzurla uyansam ne güzel olurdu."
Bir güne güzel başlamak her insanın istediği bir şeydir.Neden bilmiyorum fakat huzur hiç bana göre değil. Hiçbir zaman da olmayacak sanırım ve olmasını istediğimi sanmıyorum.Her gece o "tuhaf" rüyaları görmek çok farklı geliyor. Belki de herkes böyle rüyalar görüyordur. Ama hiç sanmıyorum.Yani herkes görseydi benim psikologda ne işim vardı?
-Kelly, geldik.
Babamın sesiyle irkildim.Evet kafa doktoruna geldik. Şimdi gidip rüyamı anlatacağım ve sonra bir seans daha bitecek. Ah işte geldik.
-Merhaba Kelly.
-Merhaba. Evet yine o saçma soruları soracak......
-Geçtiğimiz üç ay neler yaptın?O tuhaf rüyaları hala görüyor musun?Mesela dün gece gördün mü?
-Evet.
-Anlat o halde.
-Sisli hatta çok sisli bir yolda yürüyordum.Uzunca bir süre sonra büyük bir kapının önüne geldim.Bu kapı yaklaşık 10 metre boyundaydı. Yaklaştım.Kapının sağ tarafında dolaba benzeyen bir şey vardı.Çekmeceyi açtım.İçinde yırtılmış,eski bir kitap vardı.Kahverengi ve bordo arası bir rengi ve üstünde ne olduğunu seçemediğim bir şekil vardı.Kitabın üstündeki tozları sildim.O sırada dikkatimi çekmecedeki boşluk çekti.Ama sanki içinde bir cisim vardı.Sonra kapının ardında bir ses bana seslendi :
-Kelly! Burdayım.
Kimsin diye seslendim.Bana:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Ben senim.diye cevap verdi. Çekmecedeki boşluğa tekrar baktım. Bir anahtar vardı.Elime aldım. Sanırım o kapıyı açıyordu. Kapıya yöneldim,anahtarı kullanacak bir yer aradım.Sonunda buldum.Anahtarı kapıda bulunan deliğe uzattım. Ve kapıyı açamadan uyandım.
