Tot de laatste traan

3.Tot de laatste traan part 2

3.Tot de laatste traan part 2

Bloed. Overal was er bloed. Het beeld werd wazig voor mijn ogen. Alles vervaagde, als een uitgelopen waterverf schilderij. Ik voelde hoe de grond op me afkwam. En toen ik in aanraking kwam met de grond, zag ik nog net hoe een schim op me afkwam. Toen werd alles zwart.

Tien uur eerder

'Waar gaat de wereld toch naartoe...,' zuchtte mijn vader terneergeslagen, alvorens hij een slok van zijn koffie nam. Daarna gooide hij de krant op de keukentafel. Mijn moeder die naast hem een boterham met kaas zat te eten, keek hem vragend aan.

Hij beantwoordde haar vragende blik door te zeggen: 'Een moeder heeft haar baby in kokend water gelegd omdat ze het beu was dat hij zeven weken aan een stuk huilde.'

'Dat meen je niet!' riep mijn moeder verbouwereerd uit. 'De baby is zeker dood?'

'Nee, maar de huid is zeer ernstig beschadigd en de kans is groot dat hij dood zal gaan.'

Ik hield me heel de tijd stil en keek toe hoe mijn ouders een gesprek begonnen over mensen die niet goed wijs waren. Ondertussen zat ik mijn stuk chocoladecake op te eten die mam vrijdag nog had gemaakt. Het zou me beter smaken moesten ze over iets anders bezig zijn. Maar opeens veranderden ze van onderwerp, waardoor ik me bijna verslikte. 'De zus van een vriendin van mij was vroeger getrouwd geweest met een gestoorde gek. Hij sloeg haar voor niks. Ze durfde dit aan niemand te vertellen, uit angst. Uiteindelijk heeft hij haar dood geslagen.'

'Een man die een vrouw slaagt noem ik geen man meer,' zei mijn vader hoofdschuddend en dronk zijn mok leeg.

Straks overkomt mij dit ook, schoot het door mij heen. Ik zag het zo gebeuren. Derek was ertoe in staat. En hij had nu een reden om mij te vermoorden, ik had hem bedrogen. Twee paar ogen keken me opeens bezorgd aan.

'Gaat het Alison? Je ziet opeens zo wit?' zei mijn moeder en pakte een nieuwe snee wit brood uit de broodzak. Ik zag er waarschijnlijk net zo wit uit.

Het was beter dat ik ze het vertel. En dat we samen naar de politie gaan, voordat er iets ergs gebeurde. Voordat het te laat was. 'Mam, pap...' Door mijn serieusheid begonnen ze nog ernstiger te kijken. Mam legde het snee brood op haar bord en vestigde al haar aandacht op mij. Op dat moment ging de bel.

'Ja, Alison?' vroeg pap, de bel totaal negerend.

Maar als ik het ze vertel, breng ik ze dan ook niet in gevaar? Straks doet Derek ze nog wat aan. Hij was daar echt toe in staat.

Derek had me al eerder bedreigd: "Als je dit aan iemand verteld, maak je het alleen maar erger voor jezelf. En dan ben ik noodgedwongen ook de mensen te straffen van wie je houdt."

Ik kon geen kant meer op. Ik wou niet het risico lopen mijn ouders in gevaar te brengen.

'Ik doe wel open,' zei ik en stond op.

Met snelle passen stapte ik naar de kleine hal, voorzien van lichtgrijze muren met de donkerhouten meubelen. Tsja, mijn vader had de kleine hal mogen inrichten.

Derek stond voor mijn neus toen ik de deur opende. Alsof je van de duivel sprak.

Een brok vormde zich in mijn keel, ik probeerde mijn angsten weg te slikken maar het lukte niet. 'Well hallo, my love,' zei hij glimlachend en drukte een kus op mijn lippen.

Hij trok zich terug toen hij merkte dat ik niet terug kuste.

Even kneep hij zijn ogen samen en zag ik iets van boosheid in zijn ogen fonkelen, maar dat was al snel verdwenen toen mijn moeder achter me kwam staan.