"Love Doesn't End" {Jai Brooks Greek Fanfiction }. -Will not continue-

Chapter 1. "Unexpected''

*Sophia's POV*

Είμαι τόσο κουρασμένη που το μόνο που θέλω αυτή την στιγμή είναι να κοιμάμαι όλη μέρα, αυτός ο πονοκέφαλος με πεθαίνει. Πήρα το βιβλίο που αγόρασα σήμερα από το θρανίο μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. ''Angels'' λέγεται το βιβλίο, μου έχει πει η Charlotte πως είναι πολύ ωραίο, ας ξεκινήσω να το διαβάζω. Ξαφνικά ακούω την πόρτα του δωματίου μου να χτυπάει. Σκέφτηκα πως θα ήταν ο James.
''Ναι;'' 
''Εγώ είμαι.'' είπε ο James.
''Πέρασε.'' του είπα.
''Babe, θα μου κάνεις μια χάρη;''
''Πες μου πρώτα τι θέλεις.''
''Ναι. Τα αγόρια θα έρθουν εδώ απόψε και...''
''Και...τι;''
''Μπορείς να μην κατέβεις κάτω μέχρι να φύγουν; ''
''Τι; γιατί;'' είναι σοβαρός; ή απλά με κοροϊδεύει;
''Δεν μπορώ να σου πω Soph, απλά..κάντο!'' είπε έτοιμος να φύγει από το δωμάτιό μου.
''James, ΠΕΡΊΜΕΝΕ!'' σχεδόν φώναξα.
''Τι;''
'Είσαι σοβαρός; είμαι η αδερφή σου, σε παρακαλώ κάτσε και πες μου πέρι τίνος πρόκειτε.''
''Εντάξει μικρή. Λοιπόν...''
''Ακούω!''
''Θυμάσαι όταν σου μίλησα για τον Jai;  πως έχει κοπέλα;'' 
''Εμ, ναι.''
''Θα έρθει και αυτή απόψε εδώ.''
''Περίμενε, περίμενε. Προσπαθείς να μου πεις πως ο Jai θα την φέρει εδώ;''
''Ε, ναι.''
''Τέλος πάντων, δεν με ενδιαφέρει. Θα πάω στην Charlotte σήμερα κάνε ότι θες με αυτούς.'' είπα νευριασμένη, παίρνοντας την τσάντα μου και το κινητό μου.
''Τα λέμε JayJay!''  είπα.
''Περίμενε, θα φύγεις αυτή την στιγμή;'' ρώτησε γεμάτος περιέργεια.
''Λοιπόν, αποφάσισα να πάω νωρίς, να μην ενοχλώ, μη με περιμένεις το βράδυ, θα κοιμηθώ εκεί και θα έρθω σπίτι αύριο μετά το σχολείο. Αντίο.'' είπα ειρωνικά φορώντας τα παπούτσια μου.
Έφυγα από το σπίτι, και περπατούσα, προορισμός μου το σπίτι της κολλητής μου. Κάνει τόσο κρύο έξω. Έβγαλα τα ακουστικά μου από την τσάντα μαζί με το κινητό μου. Άκουγα το Feels Like Falling των Digital Daggers, η μουσική τους πάντα με χαλαρώνει. Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό που μου είπε ο James. Γιατί; γιατί έπρεπε να πει κάτι τέτοιο; ποτέ του δεν μου έχει πει κάτι τέτοιο. Ναι, ίσως ξέρει ότι μισώ την Nikki, την κοπέλα του Jai, αλλά είναι τρελό όλο αυτό. Ίσως ήθελε να με προστατέψει από κάτι, αλλά τι θα γινόταν στο ίδιο μου το σπίτι; είναι παράξενο, αλλά περιμένω τα πάντα από την Nikki. Πάνε δύο μέρες τώρα από τότε που με εκβίασε μπροστά σε όλο το σχολείο, λέγοντας μου πως ποτέ δεν πρόκειτε να ερωτευτώ, πως ποτέ κανείς δεν πρόκειτε να με πλησιάσει. Την μισώ πραγματικά. Θυμάμαι την τελευταία φορά που περπατούσα στο διάδρομο του σχολείου και με έσπρωξε στις ντουλάπες, άρχισε να με χτυπάει στην κοιλιά χωρίς σταματημό, πονούσα πολύ, δεν μπορούσα να την σταματήσω, μέχρι που μια φίλη της από την ''ομάδα'' τους, της είπε να σταματήσει γιατί ερχόταν ο διευθυντής. Με είχε δει ο διευθυντής και με πήγε στο γραφείο του, ρωτόντας με τι έγινε και πως έγινε όλο αυτό, δεν του απάντησα και πήρε τηλέφωνο τον James για να έρθει να με πάρει. Όταν είχαμε φτάσει σπίτι, με ρωτούσε ασταμάτητα τι έγινε, πως και γιατί; δεν του απαντούσα ή μάλλον του είχα απαντήσει, κλαίγοντας. Με άφησε στο δωμάτιό μου να ηρεμήσω, αλλά δεν μπορούσα, μου είχε γίνει κάτι σαν εφιάλτης. Ακόμα πονάω, έχουν περάσει 2 μέρες από τότε που έγινε όλο αυτό. Είμαι αρκετά δυνατή, το ξέρω, απλά δεν ξέρω πως να χρησιμοποιώ ακόμη την δύναμη που έχω. Όλοι πιστεύουν πως είμαι ο αδύνατος κρίκος του σχολείου, αλλά κάνουν λάθος. Θα έρθει ο καιρός που θα της ανταποδώσω ότι μου έχει κάνει. Επιτέλους, έφτασα. Ήμουν έτοιμη να πατήσω το κουδούνι ως που άνοιξε κάποιος την πόρτα.
''Εντάξει μαμά, θα είμαι μια χαρά μην ανυσηχείς.'' είπε η Charlotte στην μαμά της.
''Γεια σου κορίτσι μου.'' 
''Γεια σας κυρία Mills.'' 
''Πως είσαι γλυκιά μου; δεν περίμενα να σε δω εδώ. Λοιπόν, θέλω μια χάρη από εσένα.''
''Ναι, πείτε μου.''
''Μαμά τι έγινε;'' ρώτησε η Charlotte.
''Sophia μου, επειδή φεύγω σήμερα για Νέα Υόρκη, και θα μείνει η Charlotte μόνη της, θέλω να με ειδοποιείς στο τι κάνει ή αν είναι καλά.''
''Ναι κύρια Mills, έγινε.''
''Μαμά, δεν είμαι 10 χρονών, 17 είμαι.''
''Ναι σε καταλαβαίνω γλυκιά μου, αλλά ανυσηχώ. Α, ήρθε το ταξί, ώρα να φύγω. Τα λέμε γλυκιές μου σε 2 εβδομάδες.''
''Αντίο κυρία Mills, καλό ταξίδι.''
''Αντίο μαμά, να προσέχεις!''
''Τι λέει θα περάσεις μέσα ή θες να σε αφήσω απ'έξω;'' είπε η Charlotte.
''Α, ναι.''
''Έχεις κάτι; φαίνεσαι στεναχωρημένη ή εμένα μου φαίνεται;''
''Δεν σου φαίνεται, είμαι.''
''Κάτσε στον καναπέ και επιστρέφω αμέσως, πάω να φτιάξω ζεστή σοκολάτα.''
Το πρόβλημα τώρα ήταν ο Jai. Μου αρέσει εδώ και 2 χρόνια και η Charlotte το ξέρει, βασικά της το είπα πριν 1 εβδομάδα. Είναι η μόνη που το ξέρει, προσπαθούσα να το πω και στον James, αλλά δεν μπορούσα, φοβόμουν την αντίδρασή του. Ποτέ δεν είχα ''φίλες'' στο σχολείο. Η Charlotte είναι η πρώτη. Με καταλαβαίνει και με βοηθάει αρκετά, αν και είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη μου. Έχουμε τόσα κοινά, ήταν γραφτό να γίνει.
''Γύρισα, ορίστε η σοκολάτα σου.''
''Ευχαριστώ Lotte.'' 
''Πες μου Soph, τι συμβαίνει;''
''Πρώτα απ'όλα, μπορώ να μείνω απόψε εδώ;''
''Φυσικά ρε χαζή, δεν χρειαζόταν να ρωτήσεις.''
''Ευχαριστώ. Λοιπόν..''
''Λοιπόν; θα μου πεις ή θα με σκάσεις;''
''Ο James κάλεσε τα αγόρια απόψε στο σπίτι μας.''
''Αυτό είναι υπέροχο.''
''Όχι, δεν είναι.''
''Γιατί;'' με κοίταξε περίεργα.
''Ο Jai θα φέρει και την Nikki μαζί του.''
''Στο σπίτι ΣΟΥ;''
''Ε, ναι. Θέε μου, ήμουν τόσο νευριασμένη όταν μου το είπε ο James. Του είπα ψέματα, βασικά αυτοσχεδίασα και του είπα πως θα ερχόμουν να κοιμηθώ σπίτι σου απόψε, δεν ήθελα να μείνω εκεί, κλεισμένη στο δωμάτιό μου.''
''Αχ γλυκιά μου. Στο δωμάτιό σου;''
''Ναι, ξέχασα να σου πω το καλύτερο. Ο James μου ζήτησε να μείνω όλο το βράδυ στο δωμάτιό μου μέχρι να φύγει η ''παρέα'' του. Ξέρει πως μισώ την Nikki αλλά δεν ξέρει το ''γιατί'', ξέρει μόνο τα μισά. Δεν νομίζω να ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος όταν μου είπε πως θα έρθει και η Nikki.''
''Πες μου έναν άνθρωπο, που αντέχει την Nikki; μόνο ένας ηλίθιος θα την άντεχε.''
''Ναι και αυτός ο ηλίθιος, είναι ο Jai.''
''Χαχαχα, συγγνώμη, δεν ήθελα να το πω αυτό.''
''Δεν με ενδιαφέρει, δικό του πρόβλημα.''
''Ξέρω πως είναι δύσκολο να βλέπεις αυτόν που σ'αρέσει στο ίδιο σου το σπίτι μαζί με την γκόμενα του, και να είναι ο κολλητός του αδερφού σου. Ωχ, θέε μου. Είναι αδερφός σου ο James, Soph. Ίσως ήθελε να μείνεις πάνω για να μην κάνεις καμιά βλακεία μπροστά στους άλλους.''
''Θες να πεις κάτι;''
''Soph, σε ξέρω καλά, ξέρω τον χαρακτήρα σου. Θυμώνεις, ζηλεύεις και νευριάζεις εύκολα.''
''Το δεύτερο δεν ισχύει.''
''ΝΑΙ, ισχύει.''
''Οkay, ίσως ισχύει. Ποτέ δεν μου έχει πει κάτι τέτοιο ο James μέχρι σήμερα.''
''Κορίτσι μου, έλα εδώ.'' είπε και την αγκάλιασα.
Με τα αγόρια έκανα και εγώ παρέα παλιά, ήταν φίλοι μου, περνούσαμε ωραία τότε, αλλά τώρα έχω χάσει κάθε επαφή μαζί τους.

*Charlotte's POV*

Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις την κολλητή σου, να κλαίει για κάποιον που της αρέσει εδώ και δύο χρόνια. Είναι πραγματικά πολύ λυπηρό. Θέε μου, μακάρι να μπορούσα να την βοηθήσω. Θέλω να πάω και να μιλήσω στον Jai, αλλά φοβάμαι μη πω καμιά βλακεία και έχουμε και άλλα μετά. Όχι, ας το αφήσω καλύτερα. Charlotte μην το σκέφτεσαι καν. Ο James είναι πολύ προστατευτικός, ίσως θέλει να προστατέψει την αδελφή του όσο ακόμα μπορεί, ίσως ξέρει πως της αρέσει ο Jai. Charlotte ξεφεύγεις, μην σκέφτεσαι αρνητικά πράγματα. Ο Jai....είναι επίσης πολύ καλός τύπος, προσεχτικός, προστατευτικός, γλυκός, τρυφερός. Δεν αξίζει να είναι με την Nikki, μια υποκρίτρια, ψεύτικη, εκβιάστρια, και ψωνάρα του σχολείου. Απλώς δεν ταιριάζουν, δεν νομίζω πως τον αγαπάει τον Jai, ίσως θέλει να κάνει ''φιγούρα'' στο σχολείο, και τίποτα άλλο. Τέλος πάντων. Πίσω στην πραγματικότητα.