"Love Doesn't End" {Jai Brooks Greek Fanfiction }. -Will not continue-

Chapter 6. ''Give Me Love''

*Sophia's POV*

Βγήκα από το δωμάτιό μου και κατευθυνόμουν στο δωμάτιο του James, οι ψύθιροι συνεχίζονταν...

Άνοιξα την πόρτα πολύ σιγά και είδα τον James μαζί με την Lotte αγκαλιά. Τι συμβαίνει εδώ; τυχερή ήμουν που δεν με παρατήρησαν, κλείδωσα την πόρτα και γύρισα για να φύγω, μόνο που αντί να φύγω, έπεσα πάνω σε κάποιον. Σηκώθηκα πιάνοντας το κεφάλι μου.

''Συγγνώμη!'' είπε αυτός. Θα ήταν κάποιος από τα αγόρια μάλλον. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον είδα. Ήταν αυτός, παρατηρούσα τα μάτια του όσο αυτός στεκόταν μπροστά μου, ήμασταν πολύ κοντά, μπορούσα να παρατηρήσω τα χείλια του, είναι τόσο γλυκός, τόσο πανέμορφος, με κοιτούσε, τον κοιτούσα. Μετά από τόσους μήνες, επιτέλους, μπόρεσα να παρατηρήσω από κοντά, πόσο όμορφος είναι. Πίσω στην πραγματικότητα τώρα. 

''Εμ, δεν πειράζει!'' του απάντησα μετά από 3 λεπτά. 

''Είσαι καλά; χτύπησες;'' με ρώτησε.

''Ναι, ελάχιστα, αλλά είμαι μια χαρά!'' του απάντησα και μου χαμογέλασε. Αυτό το χαμόγελό του, έχει μείνει σαν εικόνα μέσα στο κεφάλι μου. 

''Έψαχνα το μπάνιο και μάλλον ήρθα σε λάθος διάδρομο.'' μου είπε με αυτό το πανέμορφό του χαμόγελο.

''Ναι, βρίσκεσαι σε λάθος διάδρομο, φταίει που είναι μεγάλο το σπίτι. Έλα, θα σε οδηγήσω εγώ.'' του είπα.

Με ακολουθούσε καθώς τον οδηγούσα προς τον διάδρομο του μπάνιου.

''Εδώ είμαστε!'' του είπα χαμογελώντας.

''Ευχαριστώ!'' απάντησε γλυκά.

Έφυγα και κατέβηκα κάτω στο σαλόνι, είδα τα αγόρια να κοιμούνται στους καναπέδες. Μάλλον το ξενύχτησαν αρκετά χθες, Άνοιξα το ψυγείο και πήρα κρύο νερό να πιω, για να συνέλθω. Δεν είχα όρεξη να κοιμηθώ πια, μάλλον θα κάθομαι σαν νυχτερίδα όλο το βράδυ στο δωμάτιό μου. Ένιωσα ένα χέρι να πιάνει τον ώμο μου, γύρισα και είδα τον Jai.

''Hey, γιατί δεν κοιμάσαι;''

''Αϋπνίες.'' του απάντησα και γελάσαμε. ''Εσύ;'' τον ρώτησα.

''Same too.'' μου απάντησε. ''Οι γονείς σας δεν είναι εδώ, ε;'' με ρώτησε.

''Ο μπαμπάς μας δουλεύει και αυτή την στιγμή βρίσκεται LA, η μαμά μου......'' 

''Συγγνώμη! Δεν ήθελα να...''

''Όχι, είναι όλα μια χαρά. Πρέπει να το ξεπεράσω κάποια στιγμή.'' του είπα και χαμογέλασα.