"Love Doesn't End" {Jai Brooks Greek Fanfiction }. -Will not continue-

Chapter 4. ''Flashback - The Truth''

*Flashback <<Nikki & Sophia>>*

''Είμαι τόσο χαρούμενη για το πάρτυ γενεθλίων μου σήμερα.'' είπε η Nikki.

''Δεν το πιστεύω ότι κάλεσες όλο το σχολείο.'' απάντησα.

''Έλα ρε Soph, όχι και όλο το σχολείο, είναι μόνο 150 άτομα.''

''Nikki, δεν είναι ''πολλά'' για ένα πάρτυ γενεθλίων;'' 

''Όχι.'' είπε με μια άνεση, φορώντας τα γυαλιά ηλίου της, καθώς έφευγε. ''Oh, τα λέμε γλυκιά μου, θα έρθω να σε πάρω εγώ!'' μου φώναξε από μακριά.

''Ναι, έγινε.'' ψιθύρησα. 

Είμαι αρκετά χαρούμενη για την Nikki, είναι πολύ τυχερή, έχει ότι θέλει και όποτε το θέλει. Και τι δεν θα έδινα για να είμαι στην θέση της. Είμαστε φίλες μόνο 1 εβδομάδα και έχουμε ήδη πει τα μυστικά μας ή μια στην άλλη. Της είπα πως έχω ένα crush στον Jai Brooks και άρχισε να γελάει στην αρχή, ίσως δεν περίμενε να ήταν αυτός, ίσως γι'αυτό γέλασε. Ώρες - ώρες νιώθω σαν να με χρησιμοποιεί αλλά προσπαθώ να μην σκέφτομαι αρνητικά. Think positive, Sophia. Positive. Οι ώρες περνούσαν, ήμουν ήδη έτοιμη και περίμενα την Nikki, πέρασαν δύο ώρες αλλά τίποτα, ούτε ίχνος της. Δεν εμφανίστηκε ποτέ. Η αλήθεια είναι πως το περίμενα, δεν έπρεπε να την εμπιστευτώ, να ανοίξω την καρδιά μου σ'αυτήν, να της πω όλα μου τα μυστικά και το χειρότερο πως μου αρέσει ο Jai, θα με κοροϊδεύει μια ζώη και ειλικρινά δεν το θέλω. Κάθησα και σκέφτηκα αρκετά, έπρεπε να είχα καταλάβει τι άνθρωπος είναι η Nikki, και τα δικά της μυστικά; όλα ένα ψέμα, φτιαγμένα από το μυαλό της εκείνη την στιγμή, μόνο και μόνο για να μάθει τα δικά μου. Γιατί το κάνει αυτό; γιατί;

*End of flashback*

*Jame's POV*

Eίμαι τόσο χαρούμενος για την Sophia, έχει αλλάξει πραγματικά. Δεν είναι η Sophia που όλοι ξέραμε, μεγαλώνει και μοιάζει όλο και πιο πολύ στην μητέρα μας, μακάρι να ήταν εδώ για να την έβλεπε, αλλά δυστηχώς δεν είναι. Κατέβαινε την σκάλα και την έβλεπα να πλησιάζει.

''Έτοιμη!'' μου είπε με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.

''Είσαι πανέμορφη, μικρή.'' της είπα χαμογελώντας. 

Ανταπέδωσε στο χαμόγελο και βγήκαμε έξω, καθήσαμε στο αμάξι και πήγαμε να πάρουμε την Charlotte. Μας περίμενε ήδη έξω από το σπίτι της.

''Είναι σίγουρα η Charlotte, αυτή;'' ρώτησα την Soph.

''Ναι, γιατί;'' απάντησε με ένα τεράστιο χαμόγελο.