Sıradaki Yağmur Bize Gelsin

Hiçliğin Anısına..

Bazen bütün kelimeler bitmiş oluyor. Cümleler yaralı, harfler yorgun, ben sensiz..

Hani seni seviyorum diyordun ya, ahh pardon beni aldattığın günleri hatırlattığım için özür dilerim. Gerçi sen benim özür dilememi sevmezdin. O kişiliği kendinde bulamadığın için..

Şimdi ayağıma taş değmese bile her adımda tökezliyorum. Yokluğun o kadar sarmış ki etrafımı aldığım her nefeste bile yokluğunu çekiyorum.

Böyle bir şey olabilir mi? Bir insan bu kadar yaralanabilir mi hayret ediyorum. Sonra çayımdan bir yudum alıp her şeye eyvallah diyorum ve sessizliğimi seninle sürdürüyorum..

Sen benim hiçliğimsin biriciğim. Bu kelimeler senin anına. Hiçliğin anısına...