Mr. Billionaire And His Nerd Secretary

CHAPTER 3: Her first day of work

When monday came I was already standing outside of Callahan Enterprises. Nakatingin ako sa malaking building sa aking harapan. Hindi ko akalaing na ang malaking building na ito ay dito ako magtatrabaho. Ang yaman pala talaga ng mga Callahan.

'No wonder madaling ibinasura ng korte ang kaso dati ng kapatid ko. Mayaman pala talaga ang mga Callahan.' Tanging naibulong ko sa aking sarili.

Ilet out a deep and heavy breath at handa na sanang papasok sa automatic door ng entrance nang biglang may humarang sa akin na tatlong security guard.

"Ma'am, you are not allowed here," one of the guards said. 

"Why? I will work here. I am Sir Alexis Von Callahan, new secretary," I said, frowning.

Nagtawanan ang tatlong security guards at nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa na parang hindi makapaniwala. Alam kong nandidiri sila sa ayos ko ngayon but I don't care! Matagal ko nang pinaghandaan ang mga panlalait at pangungutya nila sa ayos at mukha ko.

"Kung magtatawanan lang naman kayo mas mabuti pang papasukin ninyo na ako dahil alam nating lahat na magagalit ang boss natin kapag nauna siyang pumasok sa kompanya niya."

Biglang natigil ang tawanan at kita kong nagkatinginan ang tatlong security guards. Hindi siguro nila inaasahan na alam ko ang isa sa mga rules ng kompanya. Of course! Alam ko ang lahat dahil pinag-aralan ko iyon sa tulong ni Mrs. Callahan. Sinabihan rin niya ako na hindi ako magpapaapi kahit na kanino at kahit pa sa anak niya. Dapat hindi ako matakot dito dahil wala itong karapatang sisantehin ako.

"What? Why are you refusing to let me in? We're aware that the three of you could be reprimanded and, in the worst-case scenario, fired from your jobs." I made a threat to them. Yes, a little scare will not hurt them.

I looked at the guards and waited. Pero nagpatuloy sa pagtawa ang dalawang security guards maliban sa isa ng nakamasid lang sa akin. Parang nag-iisip siya. Sana naman ay papasukin na ako dahil anytime ay darating na si boss. Malilintikan talaga ako nito.

"Maybe she's telling the truth," wika ng lalaking hindi nakisabay sa tawa ng dalawa. 

Tiningnan ko siya at binasa ko ang nakasulat na pangalan sa kanyang uniform. Estrada. Kapag naabutan kami mamaya rito ng boss namin at tinanggal niya ang tatlong ito at least hindi ang isang ito.

"Estrada, do you believe in this ugly woman?" the other security guard scolded him. Nakangisi itong inabayan si Estrada sa balikat at humarap silang dalawa sa entrance. "Look at those women." Turo niya sa mga kababaihan na nasa loob ng building. "May nakikita ka bang pangit at manang manamit sa loob? Hindi ba wala? Kaya huwag kang magpapaniwala sa babaeng iyan dahil nagsisinungaling lang siya."

Lihim kong naikuyom ang aking kamao dahil sa sinabi nito. Anong karapatan niya upang pagsabihan akong sinungaling?

"Tama si Rodrigo, estrada. Huwag kang magpapaniwala sa babaeng ito," dagdag ng isa pang security guard. "Hindi siya nababagay na magtrabaho sa kompanyang ito. Anong alam niya? At sa tingin ko ay walang alam ang isang pangit at manang na babaeng ito."

I couldn't stand it any longer and interrupted their conversation. "Please excuse me! Mrs. Helena Callahan was the one who recruited me. So, if you have a problem, give her a call. And if you don't let me in for a second, you're going to regret everything you said. And believe me when I say that I am not lying."