He just wanted to have justice for his mother's death...
But then, he found himself into a series of mysterious events...
Samahan si Rhein at Jarod sa pagharap ng mga misteryosong pangyayari na makakasalubong nila.
Disclaimer:
This is a work of fict...
My eyes widened as soon as I saw what's inside that room. Gusto kong tumakbo papasok at pagsusuntukin ang mukha ng taong nasa loob.
He turned to see me and smiled widely. "Won't you say 'Welcome back'?" Jarod said, walking slowly to my direction.
"Sorry, man. I had to do that to make you come quickly." He said, smiling.
"Hindi ba ako makakapunta agad kung hindi mo yun ginawa?" Tanong ko na bahagyang lumakas ang boses.
"Hey! Tone down your voice. Sorry to make you worry. I just have something important to tell you." He said. "And I'm serious."
Really? He's serious now? Nakapunta lang ng America ang g*go, marunong nang maging seryoso?
"And when you say 'serious', it means 'non-sense'." Sabi ko at naglakad papuntang kusina para uminom ng tubig. Nauhaw ako sa ginawang kabaliwan nitong lokong to.
Kumuha ako ng tubig sa refrigerator at nagsalin sa baso. Narinig ko ang mga yapak ni Jarod palapit sa akin.
"Oh, God! Rhein, when will you believe that I've changed?" Tanong nito. Nasakto pa ni iniinom ko na yung laman ng baso nung sinabi niya iyon kaya muntik ko nang maibuga ang iniinom kung tubig.
I laughed and turned to see the confusion on his face. Ilang segundo pa akong tumatawa ngunit di pa rin nawawala ang pagtataka sa kanyang mukha kaya tumigil na ako.
"You just came back from states and you haven't done anything yet to make me believe that you've changed." Tinalikuran ko ulit siya at nagsalin ulit ng tubig sa baso. "Pinagtripan mo ako kanina, which is one of the things you always do to me, sa tingin mo ba masasabi kong nagbago ka na?" Dagdag ko tsaka ininom na yung bagong salin na tubig.
Paglingon ko sa likod, wala na si Jarod. Nasa harap ito ng refrigerator at kumukuha ng beer. Alam kong narinig niya yung sinabi ko pero di nalang ito sumagot. Naisip niya sigurong tama ako.
"I'll be at your room. Kelangan ko muna magpahinga kahit sandali lang." Paalam ko dito at dumiretso na papasok ng kwarto.
Humiga ako sa kama at tinitigan ang kisame. Napapaisip pa din ako kung paano sisimulan ang nobela na isusulat ko.
**
Nagising ako dahil sa lakas ng pinapatugtog ni Jarod. Tinignan ko ang aking relo at nakitang alas siyete na ng gabi.
Lumabas ako sa kwarto at nadatnan si Jarod na sumasayaw. Nakita ako nito kaya huminto siya sa pagsasayaw at lumapit sakin habang pinupunasan ang kanyang pawis.
"Hungry?" Tanong niya. Tumango lang ako at naglakad patungo sa maliit na mesa. Napapikit ako pagkaupo ko. Sumasakit nanaman ang ulo ko.
"Grab a snickers!" Sabi nito sabay tawa. Napasabunot nalang ako sa aking buhok at tumayo sa mesa. Kung may gamit lang sana akong hinahawakan sa mga oras na ito, naihagis ko na sa pagmumukha ni Jarod.
"Nagluto ako ng adobo kanina, kumain ka na. Serve yourself." Sabi nito at pumasok sa kwarto. Magpapalit siguro ng damit.
Naghain ako ng makakain para sa sarili. Bahala na si Jarod kung di pa siya kumakain.
Tapos na akong kumain nang lumabas si Jarod sa kwarto. Nasa harap ako ng telebisyon at nanunuod ng palabas. Umupo ito sa tabi ko at inilabas ang cellphone mula sa kanyang bulsa.
"About that important thing that I have to tell you," panimula nito. Oo nga pala, sinabi niya kanina na may importante siyang sasabihin kaya gusto niyang makapunta agad ako dito.
"Ano nga pala 'yon?" Tanong ko. Ipinakita niya sa akin ang picture na nasa kanyang cellphone. My eyes widened the moment I saw the image of a symbol drawn in the arms of a dead body.
"When I was still in the states, my neighbour was found dead inside their house. That symbol was drawn in her arms. It was the symbol drawn in the arms of your mother, too."
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
