Karanlıktan Aydınlığa.

2.Bölüm "uçurumdan çıkış "

  Eğer ağaca tırmanmak istiyorsanız, yıIdızIara uIaşmaya niyet edin ki başarasınız

Artık kabul edilmiştim yayın evine hayatım çok güzel gidiyordu eski kötü günlerimi tümden unutmuştum aradan 2 yıl geçmesine rağmen ben nerden nereye geldim ünlü bir yazar olmuştum artık çünkü hiçbirşey imkansız olamaz yeterki çabalayın....

Haziranın 6 sı uyandığım zaman kuş sesleriyle uyanıyorum artık ağlama sesleriyle değil inanın bana hayatımda zevk alınacak çok şey oldu.Esmanın abisine parayıda ödemiştim esmayla kardeşçe yaşıyorduk yaşıyorduk fakat eskisi gibi boş değil bir amacımız olarak yaşıyorduk esmada bir işe başlamıştı nede olsa aradan 2 yıl geçmişti benim sekreterim olarak görev yapıyordu, anlayacağınız yine ayrılmadık biz . Artık ne anlatayım hayatımda çalıştığım yayın evinde mert diye bir kişi vardı her sıkıntımda bana yardım ediyordu aslında çok iyi birisiydi bir gün bana.

-evli misiniz .dedi

-evli olmadığımı söyledim

Bana tebessümle baktı ne olduğunu anlamamıştım ama sonradan tabi işler anlaşıldı benimle evlenmek isitiyordu  imanlı birisiydi benim için bu yeterliydi bana bu konuyu söylediği gün evlenmeyi kabul etmiştim. 

1 Yıl Sonra...

mertle evlenmiştik 1 tane çocuğumuz olmuştu adını umut koymuştuk yaşasın manasıyla hayatımda değerlilerim çoğalmıştı bile esmayıda allahın izniyle bir evlendirsek diye düşünüyorduk ama o zaten kendine bulmuştu koreli bir erkek daha gerisine karışmamıştım ben.umutla beraber işe gittiğim gün azdaha araba çarpıçaktı çok korkmuştum birşey olacak diye. Ben artık namazada başlamıştım örtüme bürünmüştüm tesettürlü bir bayandım artık ölsemde ahirette hesabım olmayacak. aklıma umutu getirdim ya ben ölürsem o ne yapar birden korkmuştum.Biz mutlu mesud yaşıyorduk huzurumuz vardı o yeter bize herzaman filmlerde görürüdüm böyle hayatları çabaladım sarfettim ve sonunda bende aydınlığa kavuşmuştum ama hala sonumun ne olacağını bilmiyordum.....

14 Yıl sonra

Hava okadar soğukki yüzüm felç geçirecek gibi erzurumun soğuk havası hiç biryerin havasını tutmaz umut evde bıraktıktan sonra beni yayın evinden aramışlardı önemli birşey için bizde mertle oraya gidiyorduk arabaya bindiğimde titiriyorum donucaktım resmen. Yayın evinde bana 50.000 tl maaş vereceklerdi artık kitaplarım çok okunduğu için, çok sevinmiştim yine emeğimin karşılığını almam çok güzel birşey, ama içimde kötü bir his vardı eve dönüşü saat 12 yi geçiyordu ve kayıyordu yollar mertle arabada konuşurken birden kamyon önümüze çıktı direksiyonu çevirdi mert lakin artık sonumuz gibi geliyordu uçuruma yuvarlanmıştık gözüm yaşlı bir şekilde umut diyerek ve kelim- e  şahadeti getirerek can verdim...artık hayatımın sonuna 22 yaşımda gelmiştim annemgilin ölümü gibi oldu ama diğer dünyaya güzel bir şekilde vardım artık oğlum umutumda benim gibi hayata tutunacak yapacak birşey yok allah herzaman iyi kişilerle karşılaştırsın esmam gibi..."Ölüm haktır, her fani onu er ya da geç bir defa tadacaktır"

  İlk günden alıştığımız emektar aydınlık,
Anne yüzünde, dost yüzünde, evlat yüzünde;
Her sabah başlayan şeye doymadık,
Düşümüz gerçeğimiz ne varsa yeryüzünde.
Gökyüzü belledik şu ürperen maviliği,
Başımız darda kalınca el açtığımız yer;
Gökyüzüdür avutan akıllıyı deliyi,
Gökyüzünde bulutlar uçurtmalar ümitler.

HERKEZİN BİR AYDINLIĞA ÇIKIŞI VARDIR ÖLÜM GİBİ , ÖLÜM BAZEN BAZI İNSANLARA RAHMET OLUR EY DOST...