Please, Tell Me

rozdział 1

-Andrea, wstawaj! Telefon dzwoni!- krzyknęła moja mama wchodzac do mojego pokoju. Nie bylam w stanie sie podniesc chociazby do pozycji siedzącej, wiec po prostu obrócilam sie na drugi bok i wtulilam twarz w poduszkę, jednakze nie bylo mi dane ponownie zasnąć.- Andrea!
-Juz wstaje- mruknelam cicho, probujac jednoczesnie znalezc jedna ręką dzwoniącą komórkę.
-Hej!- odezwal sie rozweselony, jak sie okazalo, Stefan, gdy odebralam telefon, mruczac cos niewyraznie.- Jestes gotowa na nowy rok szkolny?
Zacznie sie za dwie godziny!- mowil ucieszony.
-Za dwie godziny?!- spytalam z niedowierzaniem, jak to możliwe ze o tym zapomnialam?- Wiesz co? Musze sie szykować, do zobaczenia!- zakonczylam szybko, po czym w pospiesznym tempie wygramolilam sie z łóżka. Zabralam z wieszaka piękną, czarną sukienkę oraz komplet bielizny z szafki i ruszylam do łazienki, aby sie przygotowac.
Finalnie moje wlosy zostaly lekko zakręcone na końcówkach, twarz pokryta delikatnym makijażem, a po ciele spływał aksamitny, czarny materiał, do którego dobralam zlote balerinki i tego samego koloru torebkę.
W niepowolnym tempie zeszlam do kuchni, zeby wziac jabłko i chcac, nie chcac spojrzalam na zegarek, zostalo mi zapedwie dwadziescia minut, dlatego tez wzielam klucze z mieszkania, oznajmiłam mojej rodzicielce, że wychodze, po czym zrobilam to co zapowiedzialam.
Do szkoly trafiłam po piętnastu minutach drogi, od razu dostrzegając znajomą twarz.
-Stefan!- krzyknelam, przytulajac wysokiego rudzielca.
-Andi! Ale sie zmienilas- rzekl, spogladajac na mnie z gory na dol.- O patrz idzie Sophie!
Rozmawialismy potem jeszcze chwile, jednakze nie byly to zbyt gornolotne tematy. Po ceremoni rozpoczecia roku szkolnego każdy ruszyl w swoja stronę.

___________________________________
Przepraszam za to ze tak długo nie pisałam.
Mam nadzieję ze się podoba
Do napisania ♡♡♡

Rozdział poprawiony!!