Without Limits

3.

Ίσως κάποιες φορές στην ζωή μας κάνουμε
πράγματα που ήτε τα μετανιώνουμε ήτε ζούμε αναπνέωντας μέσα απο αυτά.

Μερικοί λένε να αφεθείς.Να ωθήσεις τον εαυτό σου μέχρι τα όρια για να απολάυσεις τις πράξεις σου μέχρι τον μέγιστο βαθμό.Ξεχνάνε όμως πως όλα όσα κάνουμε έχουν και ένα τίμημα..

Σκληρό, απρόβλεπτο..σκοτεινό..

Πριν γνωρίσω τα παιδιά ήμουν μπλεγμένη με ιστορίες και ναρκωτικά.Ναι όπως βλέπετε δεν ήταν και ότι καλύτερο η ζωή μου πριν αυτούς..

Ήταν μια κόλαση σε ένα κόσμο γεμάτο δαίμονες,..μα οσο κρατάς την δυναμή σου δεν λυγίζεις.Και η ομάδα είναι το στηριγμά μου..

«Ξύπνα λίγο, και συγκεντρώσου καμιά ώρα» λέει επιβλητικά ο Λούκας γέρνωντας το σώμα του πιο κοντά στο τραπέζι επεξεργάζοντας τον χάρτη..

«Σκάσε,» έτριξα και τράβηξα τον χάρτη προς το μέρος μου

«Πας καλά;Φέρτον τώρα μην γίνεις της πουτάνας» έτριξε προχωρόντας σταθερά προς το μέρος μου.

«Πρόσεχε μάγκα.Stay back» αναφώνησα και με το δάκτυλο μου τον έσπρωξα μακρυά

«Κάτω τα κουλά σου!Είπα εγώ θα αποφασίσω που θα χτηπήσουμε!» φώναξε φανερά θυμωμένος

«Παιδιά κάλμ ντάουν και άντε σπίτια σας γιατί θα κλείσω για λίγο το στέκι» δήλωσε χαλαρά λές και ήταν κάτι φυσιολογικό.

«Τι;» φωνάξαμε ταυτόχρονα.Του έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα και έστρεψα την προσοχή μου στον Ματ

«Εσύ ποτέ δεν κλείνεις το στέκι..» δήλωσα με σιγουριά και ένα συνοφρίωμα δημιουργήθηκε ανάμεσα στα φρύδια μου

«Μωρέ δεν είναι κάτι, έχω απλά μια δουλίτσα» είπε κομπιάζοντας

Κάτι δεν μου κολλούσε στο όλο θέμα αλλά καλύτερα να το αφήσω..ίσως έχει και δίκαιο.Δεν το βγάζεις όμως εμένα απ'το μυαλό πως κάτι κρύβει, και καλό πάντως δεν είναι.

++

«Νάταλλ» η τσιρίδα της Στέφ κάνει την εμφάνιση της.Κρίμα και είχα ενθουσιαστεί με την ησυχία που επικρατούσε..

«Ναι Στέφανη γύρισα, ήμουν στο στέκι, μας έδιωξε ο Ματ γιατί είχε δουλειά και όπως πάντα γαμήσαμε την ηρεμία των άλλων» την ενημέρωσα γιατί η περιέργια της κάθε μέρα αγγίζει κόκκινο

«Δεν θα ρωτούσα» δήλωσε θυγμένη

«Ότι πείς..»είπα αδιάφορα και προχώρησα προς το δωμάτιο μου