Heartbreak girl (an Ashton Irwin fan fiction)

Jealousy: jeal'ous·y (n) a sentiment which is born in love and which is produced by the fear the the loved person prefers someone else.

***

Ashton

Ik had de telefoon in mijn hand. Al een lange tijd hadden ik en de jongens de mogelijkheid gehad om na te denken over wie we mee zouden gaan nemen op onze eerste tour. De tour zou een jaar lang duren en over 3 maanden beginnen. Het leek me daarom nu het juiste moment een keuze te maken.

Ik zou graag mijn moeder meenemen, maar dan zou er niemand thuis zijn om op Harry en Lauren te passen. En een oppas voor een jaar lang? Dat was ook geen oplossing. Daarnaast kostte dat fortuinen die we niet eens hadden.

Ik wist dat Harry het geweldig zou vinden om mee te mogen, maar ik wilde geen onderscheid maken tussen mijn broertje en mijn zusje. Voor mij waren ze allebei geweldig en geen één van hen hoefde zich minder te voelen. Daarnaast zou Lauren het ook gaaf vinden om de verschillende plekken op aarde waar we gingen optreden te zien. Het idee om mijn familie mee te nemen viel daarom al af.

Natuurlijk had een andere keuze in mijn achterhoofd. Dat was Olivia, mijn beste vriendin. Één pracht van een meid. Dat had ik altijd al gevonden en dat wist ze zelf ook, maar meer dan dat had ik haar nooit verteld.

Ik had al een tijdje gevoelens voor haar en ik wist niet wat ik er mee moest. Ik had gedacht dat mijn gevoelens ooit zouden vertrekken, maar dat was helaas niet het geval. Ik heb mijn gevoelens maanden genegeerd en toen ik op het punt stond om het haar te vertellen kwam Nathan in haar beeld.

Al snel zag ik hoe Olivia voor zijn charmes viel en ze begon dan uren over hem door te praten, terwijl ik naar alle zwijmelverhalen moest luisteren. Ik gunde het haar hoor, maar het feit dat ik nog altijd gevoelens voor haar had, maakte het niet makkelijk.

Nathan was in mijn ogen een jongen waar ieder meisje verliefd op zou worden. Hij zag er goed uit: lichtgebruind, gespierd, met donkerblonde krullen en blauwe ogen. Kan je hem voor je zien?

Het was niet alsof ik Nathan niet mocht. Hij was eigenlijk heel aardig. Anders dan je zou verwachten wanneer je hem op zijn uiterlijk benaderde. Ik had ook niet het gevoel dat Nathan mij als een bedreiging zag. Dat hoefde ook niet. Ik mocht dan gevoelens voor Olivia hebben, maar ik zou nooit toeslaan zolang ze nog met Nathan had en daarnaast zag zij toch niets in mij.

Maar om terug op het punt te komen: ik wilde Olivia dus meevragen op tour. Ik wist dat het voor haar moeilijk ging worden, aangezien ze haar vriend moest missen, maar ik had haar al een tijd niet gesproken. Enerzijds omdat ik het druk had met de band, anderzijds omdat zij het druk had met Nathan.

Ik wilde er geen vrede mee nemen dat onze vriendschap hierdoor zou eindigen en daarom wilde ik nog graag initiatief in onze relatie steken. En wat had ik te verliezen? Nee, heb je. Ja kan je krijgen toch?

Ik keek naar de telefoon en drukte op het knopje dat me naar het ingebouwde telefoonboek bracht. Ik klikte vervolgens drie keer op de zes, waardoor ik bij de O van Olivia terechtkwam. Zonder verder nog na te denken over dingen die ik wilde zeggen, -en dan achteraf toch niet zou zeggen- drukte ik op het groene telefoontje en hield ik de telefoon tegen mijn oor. Klaar om de stem van Olivia te horen.

Tuut… Tuut… Tuut…

‘Met Olivia?’ De telefoon was zojuist opgenomen. Olivia begon haar gesprekken overigens altijd met dezelfde woorden, zoals ze dat dit keer ook deed.

‘Hey, met Ash.’ Ik glimlachte klein en wachtte tot zij weer zou reageren. Dat zou alles makkelijker maken bij het stellen van de vraag. Ten minste, dat vond ik.

‘Oh Ash! Wat leuk om je weer eens te horen! Hoe gaat het met je?’ Uit haar stem klonk pure en oprechte enthousiasme.

‘Hey. Het gaat goed met me. Met de band ook. En met jou?’ Dit laatste zei ik om verdere vragen te voorkomen. Ik wist immers dat dat de opvolgende vraag zou zijn anders. Dat was het namelijk altijd. ‘Maar eh… Waarom ik belde.. Ik had een vraag…’

‘Met mij gaat het ook heel goed. Eigenlijk beter dan ooit.’ Deze zin liet me voor haar onhoorbaar zuchtte. Gelukkig kwam ze niet met een heel opvolgend verhaal over hoe goed de relatie tussen haar en Nathan was. ‘Ik ben benieuwd…’ hoorde ik aan de andere kant van de lijn.

Ik knikte een keer, meer voor mezelf dan voor haar, zij kon het immers niet zien. ‘De jongens en ik gaan binnenkort op wereldtour. Voor een jaar en ik vroeg me af of jij zin had om mee te gaan?’ Ik haalde een hand door mijn krullen en wachtte op haar antwoord.

Even was het stil aan de andere kant van de lijn.

‘Een jaar? Dat is wel erg lang, maar ik vind het leuk dat je me mee vraagt hoor. Ik moet alleen wel een aantal dingen regelen dan.. Wanneer moet je het definitieve antwoord weten?’

‘Ik weet dat het lang is, maar er zijn ondertussen wel een paar dagen dat we naar huis komen voor onze familie en een break nemen. Je kan eventueel ook een paar maanden mee en je hoeft je geen zorgen te maken over Nathan. Daarvoor wil ik best regelen dat hij een keertje over kan vliegen en zo.’ Ik beet zachtjes op mijn lip. Ik had geen idee of ze er behoefte aan had. Ik kon me voorstellen dat ze een jaar een lange tijd vond en dat ze er even over na moest denken. ‘We vertrekken over drie maanden. Op 12 mei. Voor die tijd zou het handig zijn als je me verteld wat je wilt.’

Weer was het even stil aan de andere kant van de lijn. Ik geloofde dat het was, omdat Olivia aantekeningen maakte van de data die ik zojuist had opgenoemd.

‘Is het goed als ik je terug bel wanneer ik weet wat ik doe? Ik moet het sowieso nog aan mijn ouders vragen en het lijkt me ook wel zo fijn voor Nathan als ik hem ook meteen over het plan inlicht. Ik wil ruzies voorkomen weet je.’

‘Ja, ik snap het. Bel me maar terug tegen de tijd dat je het weet ja. Dat lijkt me een goed idee.’ Ik glimlachte kleintjes. ‘Dan hoor ik nog wel iets van je. Tot ziens.’ Ik wachtte op haar antwoord en hing uiteindelijk de telefoon op.

Enerzijds voelde ik opluchting dat ik het haar nu gevraagd had, maar anderzijds borrelde er een spanning op in mijn buik, die pas weer zou verdwijnen wanneer ik haar definitieve antwoord zou weten.

***

Bedankt voor het lezen van het eerste hoofdstuk van mijn nieuwe verhaal. Ik ga deze vrijdag verder met The Commitment (mocht je die lezen). Voortaan wijdt ik de dinsdag aan Heartbreak girl en de vrijdag aan The Commitment. Ik hoop dat je dit chapter leuk vond. Zo ja, fan/vote/comment!