taong umaasa sa isang taong walang pag asa

Chapter 2

Ng natapos ang aming pag eensayo Sakto ay uwian narin ng aking mga kaklase

Nagulat ako nung biglang Lumapit sakin ang isang lalaking matipuno matangkad makisig at makinis ang muka

Tila nanibago ko sa kanyang muka yun pala sya ang amo ko sa gagawing cost play o palabas

Nagulat ako nung bigla syang nakipag shake hand kala ko "end of the world" na yun pala makikipagkilala lang

Agad nyang sinabi ang kanyang pangalan ako nga pala si "Angelo" tugon nya na may halong pagkatuwa at pagkagalak

Ako ay di agad na nakapag salita dahil sa sobrang kilig!!!kaya tin anong nya ako ano nga pala ang iyong pangalan magandang binibini

Agad Kong sinabi ako nga pala si "Jenny" na may pagkahalong pagkakilig

Sya ay Hindi nakapag salita agad dahil sa sobrang sakit ng paghawak ko sa kanyang kamay

Agad agad Kong binitawan ang kanyang kamay at humingi ng pasensya ang kanyang naging tugon ay OK kang basta ikaw

Pagkasabi nya nun parang naniwala ako bigla sa forever akoy napatulala na parang nanigas sa sobrang kilig

At lumipas ang mga di aabuting 5segundo bigla nya Kong tin anong pwede ba makipagkaibigan

Agad agad Kong sinabi oo pwede!!!pwedeng pwede na may halong pagkatuwa at pagkakilig na di maipaliwanag

Biglang dugtong ni "Angelo" OK kalang ba? pano ko magiging OK ikaw ba naman ang NASA harap ko parang ako na ang pinaka masuwerteng tao sa mundo pabulong na sagot

May sinasabi kaba "Jenny" tanong nya?ah wala wala
Pagmamadaling pag sagot ko sa kanya

Agad akong tumakbo papuntang cr para umihi sa sobrang kilig at kaba

Pag labas ko galing cr nakasalubong ko ang kaibigan Kong si Laura

Oh Laura may takda ba tayo tanong ko sa kanya?ah wala naman ang kanyang naging sagot

Sabi ko sa kanya ay hintayin nya ko para sabay na kaming umuwi dali dali Kong kinuha ang bag ko kung saan kami nag ensayo kanina