Yalancı

*1*

SENİN İÇİN

Derin düşüncelerimden sıyrılırken elimdeki makası tekrar inceledim.
Dolmuş gözleriyle bana bakan elife döndüğümde kırık bir tebessüm ettim.
Elimdeki makası saçlarıma getirdiğimde iç çekip saçımdan bir tutam kestim.
Bütün saçımı en kökünden kestiğimde belime kadar gelen saçlarımdan eser kalmamıştı.
Bir kaç makas darbesinden sonra elimle saçlarımı düzeltim.
Elif,

"Sen tam bir delisin bunu nasıl yapabiliyorsun Hiç mi korkmuyorsun. Lütfen arzu vazgeç lütfen."

Elifin dolmuş olan gözlerine bakarak,

"Hey bu dünyanın sonu değil bunu gerçekten yapmak istiyorum."

"Arzu sen kızsın kız. Bir takıntı yüzünden bunu yapmana izin verdiğime inanmıyorum."

Kısık bir inilti çıkardığında gözünden bir damla yaş süzüldü.
Ellerini omzuma koyduktan sonra,

"Tamam sen nasıl istersen. Kimliğin hazırmı?"

Kafamla onayladığımda küçük bir şekilde sırıttım ve,

"Şuan yasal olarak tam bir erkeğim."

Erkek kısalığında kestiğim saçlarıma bakarak yüz buruşturdum.
Uzun bir süre saçlarımı özleyecektim.
Elif kaşlarını çatarak,

"Yakalanırsan başın büyük bir derde girecek umarım biliyorsun. Sahte kimlik çıkartmanın suçunun ağır olacağından eminim."

Derin bir nefes alarak sözüne devam etti,

"Yapmak istediğine eminmisin arzu?"

Yüzüme çarpık bir gülümseme yerleştirerek,

"Ahh hadi ama elif o benim kaderim o olmasaydı belkide şuan ölüydüm iyleşmemde en büyük faktör o. Beni hayata bağlayan çocuğa teşekür etmek istiyorum.
Üstelik gideceğim okuldaki herkez beni erkek olarak tanıyacak sırrım ögrenilmedikçe sorun çıkacağını sanmıyorum."

Karşımda duran elif sinirle bağırarak,

"Senin teşekkür yöntemin hayatını mahfetmekmi?
Üstelik gideceğin okul normal bir okul değil arzu gideceğin okul bir erkek lisesi! Ve büyük bir ihtimalle kalacağın odada oda arkadaşın olacak. Sen bunu nasıl göze alabiliyorsun Hiç mi korkmuyorsun!!"

Oflayarak,

"Elif fazla abartıyorsun! Onlar beni erkek sanacaklar. Beni erkek sandıkları sürece birşey olamaz üstelik kalacağım odada Eminim ki iki yatak vardır(!)"

Kolumdaki saate baktığımda gözlerimi kocaman açtım uçağın kalkış saatine çok az kalmıştı. Boy aynasının karşısına geçerek tekrar kendimi süzdüm.
Şuan karşımda arzu korkmaz dan hiç bir eser kalmamıştı.
Şuan karşımda yakışıklı bir efe durmaz vardı.
Sırıttığımda yüzümdeki gülümseme yerini acıya veriyordu. Elif endişeyle bana bakarak,

"Şu bandajı biraz daha gevşetmelisin. Bu yaptığın sağlığa çok zararlı!"

Göğsüme sardığım bandajı biraz çekiştirerek,

"Sorun yok. Okadar sıkmıyor sadece alışmam zaman alacak."

Elif yerde duran bavulumu alarak odadan çıktı.
Bende pembeye hakim odama birkez daha bakarak kapıyı kapattım ve alt kata indim.
Dış kapıya geldiğimde elif,

"Annenler nerde vedalaşmayacakmısınız?"

Elifin elinde duran bavulumu demir sapından tutarak kendi elime aldım ve,