İmkansiz Mı ?

Sen kötü biri değilsin

Gece titreyerek uyandım.Kabuslarım cesaretini aşıyor beni küçük bir kız çocuğuna çeviriyordu. Babama her baktığımda ağlamak ona sarılmak ve bana 'Ben vatana ihanet etmedim. ' Demesini istiyordum . Ablamın vatan sever olmasını , abimin gözlerinde bulunan acının yok olmasını , annemin ve  Babaannemin birdaha üzülüp Ağlamamasını istiyordum.Lakin her arzu Ettiğimiz olmuyordu ve kötüleşiyordu. Bu Konakta kalmak sanki mapus yatmak gibiydi .Yıldırım Beyazıt ın yaptığı gibi düşmana esir kalmaktansa ölmeyi istemek gibiydi...

Odamdan dışarı çıktım. Babaneme verilmiş odanın aralandı kapısından baktım. Yatsı namazını kalıyordu . Annem de namaz kılıyordu büyük ihtimal .Bende kılmalıydım.Yavaşça abdestimi alıp odama gittim. Secde bulamadım ama kendi örtümü yere serdim. Derin bir nefes alıp kılmaya başladım. Namazı bitmiş olmasına rağmen ellerimi açıp dua etmeye devam ettim. Normal ses tonumla yalvardım.

"Allahım .Tüm Rabbim sen âlemlerin en yücesi senin gücün herşeye yeter lütfen yardım et! Kalbi iyi olanlara vatan için kalplerine bir nur yerleştir.Daha fazla Türk , Müslüman çocuk ölmesin! " elimle yüzümü sildim. Dayanamaz hale gelmiştim. Birine sarılmak ve ağlamak istiyordum. Ama kimsenin yanında güçsüz düşmek istemiyordum.
Örtümü dürüp dolaba koyduktan sonra kapının aralığından bakan Leonu gördüm. Onu görmemle Utana sıkıla içeri  girdi.

"Ben şey ... ben" Kaşlarımı çatarak baktım. Gözlerinin altı morarmış teni bembeyaz  olmuş sanki ölmüş gibi görünüyordu. Içimde bastırmaya çalıştığım endişem kafamı karıştırmak için inat ediyordu.

"Hilal..."uykusuzdu yahut sarhoş. Aramızdaki resmiyet kalkmış olamazdı benden büyük olsa bile.

"Efendim Teğmen? " Ayın yansıyan loş ışığı yüzüne vuruyor ve dolan gözlerini parlatıyordu.

"Özür dilerim. " kaşlarım havaya kalkmıştı.

"Herşey benim yüzümden değil mi ? " Yaklaştığında yutkunarak baktım.

"Sevilmem çok zor değil mi? " Gözünden akan bir damla göz yaşına baktım. Onun gözlerine baktım.

"Çok zor biliyorum gözlerinden anlıyorum. Insanlar bana bakıyor ve düşüncesi sadece Kumandanım Vasilinin oğlu oluyor değil mi? Neden soruyorumki cevabı belli evet. " Kalbimin Titrediğini farkettim. Leonun omzuna dokunmak istiyordum lakin sadece bir adım yaklaştım.

"Sırf babam benimle gurur duysun sevsin diye... Bana acı çektiriyor .Arkadaşımı kurşuna dizdirme emrini verdim.Hasan abin öldü. " Dudaklarımı ısırıp Ağlamamı durdurdum.

"Acımasız, duygusuz , vefasız bir yunan askeri! işte ben buyum !Onları öldürmek istemedim Hilal. onlar öldüğünde bende öldüm..."  Fısıltı gibi sesi titredi.

"Anneme tekrar evlat acısı çektirmemek için yaşıyorum. Babam bile sevmezken beni... " Elimi omzuna koydum.

"Leon... " Beni kendine çekip sarıldı.

"Keşke Bu dünyada hiçbir savaş olmasaydı .Belki o zaman kötü biri olmazdım. "Tutuğum göz yaşlarım sel oldu aktı.

"Özür dilerim.Telafi değil lakin Özür dilerim.Bu kadar kötü olmak istemiyorum  "  Sıkıca sarıldım.

"Leon... Sen kötü biri değilsin. "Lakin yunanlı bir askersin.

----
İlaçları dizme görevi bana verilmişti.  Normalde olsa itiraz ederdim ama bu dalgın halimle hastalara bakamazdım. Gece Leonla konuşmamızdan sonra onu odasına götürdüm ve yatağa yatırmıştım. Leonun ilk defa içini görmüştüm .Acı çekiyordu. Kimseyi öldürmek istemiyordu. Lakin öldürmüştü . Bunu unutamazdım. Lakinlerim bitmezken elimden kayıp giden ilaçla irkildim. Cam kırıkları dağılmışken elimi alnıma koyup ofladım. Yerdeki toplayıp çöpe atarken parmağım da ufak bir çizik oldu .Dikkatle iğne ucu kadar olan kana baktım. Damarlarımdan akan saf Türk kanıdır cesaretimin sebebi...
Edip Ebyar ın şiirindeki dizeleri kulaklarımda yankılandı. Ayağa gülümseyerek kalktım.Edip Ebyar ın başka bir şiirindeki dizeler yankılandı kulaklarımda.  Türk olmanın güzelliği budur işte türkle ilgili herşey kudret verir Türke

----

"Allah Kahretsin !Bulamıyorum" Çantamdaki kağıdın birden yok oluşu benimde Andreasıda büyük bir endişeye itti.

"Bunu mu arıyorsun? " bir anlık donup kalmadan sonra Yavaşça arkama döndüm. Leon yani Teğmen Leon elinde izin belgesi ve silahla bize bakıyordu. Andreas la birbirimize af diler gibi baktık.

"Çıkar Künyeni! " Andreas künyesini boyundan kopartıp yere attı.Şuan onu öldürebilir ve ben onun iyi bir insan olduğunda kararsızken şimdi emin olurdum. Gözüm Leona ve  Tutuğu silahta takılı kalıyordu. Silahı tek parmağıyla çevirerek uzattı. Şaşkınlıkla Leona bakakaldım.

"Al. " Andreas alamayınca etrafa bakıp silahı eline verdi. Etrafa tekrar bakarak bana kağıdı uzattı. Tereddütle kâğıdı aldım.

"Gemiye gitmesini sağlayabilecek misiniz,?" Başımı yavaşça salladım. Ona bakalmışken.

"Hadi o zaman. " Kağıda baktım. Neden yapmıştı bunu? Babası bu askeri bul demişti.

"Hadi! " Andreasın koluna girip yürürken arkama Leona bakıp duruyordum