Where am I?

Kamer

Je wordt wakker door een irritante piep, je denkt denkt dat het je wekker is. Je kijkt om je heen en nee, het is niet het irritante geluid dat je iedere dag hoort. Je kijkt nog eens om je heen. Je zit in een donkere kamer, met niemand anders er in. Je wordt nu een beetje zenuwachtig. Waar zijn mijn ouders? Waar ben ik? Dan hoor je een luide speaker aan gaan. 'ROSA JE VRAAGT JE VAST AF WAAR JE BENT. JE OUDERS ZIJN DOOD EN JIJ BENT HIER IN EEN KAMP MET WEZEN.' Ik wilde huilen, maar ik wist niet eens of het echt waar was. Is dit echt? Nee dat kan niet! Zei ik in mezelf. Ik moet hieruit zien te komen en wel NU! Ik probeer na te denken maar het lukt niet. Hoe meer ik nadenk hoe meer hoofdpijn ik krijg van het piepende geluid. 'IK HERINNER ME NIKS MEER!!!!!' Riep ik uit wanhoop. Er lag een boekje en een pen naast mijn bed met een tekst erin en er stond in: 'lieve Rosa, je vader en ik zitten opgesloten in een kamer door een nare man. Oh lieve Rosa, ik wil je zo graag knuffelen! Ik mis je. Oke, ik zal alles uitleggen. Er is een man die ons stalkte, al heel erg lang. Hij stuurde ons elke dag een bericht en er stond in dat hij je pijn ging doen als wij niet met hem mee kwamen. Wij gingen dus naar hem toe om jou niet in gevaar te brengen. We zijn op dit moment bij die man en hij heeft ons bedrogen. Ik weet nog steeds niet wie het is, maar hij is naar je opzoek, zorg dat je veilig bent! Hij heeft ons 3 keuzes gegeven: het leven van jou, het leven van ons of het 'speciale' voorwerp in het kamp 'ladoerosso' maar wij kennen dat niet eens! Dus wij moesten ons opofferen. Oh lieve schat, als je dit leest zijn we er al niet meer. Hopelijk zie ik je nog eens een keer! We zijn nu 2 nieuwe sterren in de hemel. Veel liefs mijn lieve Rosa xoxo je moeder en je vader.